Formis - Silurian

Przedludzki bazalt szalony, zrodzony z początków chwil
Nieznane demony, uśpieni tytani, niech oko wciąż śpi

Kosmograf z diamentu nieznany nawet historii
Manuskrypt wśród piasków skrywa sekretne dni
Hierofant przedświata w letargu Wielki Przedwieczny
Hieroglif w granicie dłutem wykuty

2. Lawa z wulkanu zastygła w bluźniercze zło
Co ziemia gościła na świat wydał mrok
O pięciu ramionach Rozgwiazda i czarny krąg
Fantazmaty praojców to broń

Im bliżej chaosu spisane są świata dni
Im niżej, im dalej od światła prawda w prawdzie się tli
Odnaleźć słowa niełatwo, absurdem w kosmosie wić
Nie sposób opisać wszechświata gdy embrion wciąż śnił


Archaik istoty wyryty na skale odporny na ziemski cykl
Mądrością by było zostawić wśród pyłu, który przed okiem go skrył
Lecz ludzka ciekawość, głupota i pycha do czarta popycha co sił
W upadku dostrzeże ta krucha istota kim człowiek jako larwa tu był


Im bliżej chaosu spisane są świata dni
Im niżej im dalej od światła prawda w prawdzie się tli
Odnaleźć słowa niełatwo, absurdem w kosmosie wić
Nie sposób opisać wszechświata gdy embrion wciąż śnił