Florence + the Machine - Slow Tune (Flo&Ashok)

Kiedy powiedziałeś mi, że wyglądam ślicznie
i poszliśmy do parku.
Coś miało początek tego dnia.
Coś stało się z moim sercem, coś dziwnego;
To był cichy deszcz, który spadł na Twoją twarz.
I wiedziałam wtedy, że wygrałam stracony wyścig.
Stracony wyścig!

Nic nie było dziwne,
Nic nie było proste albo stałe, nic się nie zmieniło!
Wysoko na firmamencie
Miłość była zdeterminowana, by zejść na dół i nadać swoją nazwę.
Marnotrawny wybór, miłość jest głosem,
która schłodzi płomienie, które dopalą się i staną się sławne,
a w jego miejsce
ukształtowana twarz,
zaślepia Twój umysł w pewien czasowy zastój.
Cały czas próbuję dowiedzieć się,
próbuję odkryć
czyja to twarz,
Ty po prostu chcesz, by była moją.

Róża jest na stole,
jest tam od pewnego czasu.
To ostatnia rzecz, którą mi podarowałeś.

To takie proste!
Boskie jest słowo.
Młody jest umysł.
Grzech znaku firmowego (logo)!
Ty nigdy nie wiesz kiedy po prostu nie wiesz.
Moc jest taka silna.
Jesteś zakochany
w słowie miłość i wiesz, że wpasowało
się w moment.

To ostatnia rzecz, którą mi dałeś.

Możesz mieć rację.
To może być miłość od pierwszego wejrzenia?
Ale tylko z powodu tego, że istnieje, to nie jest Twoje pierworództwo,
jeśli problem nie ustąpi, to może być przeklęta noc!
Niech uśmiechy obecnych dyktują obecność niebiańskich uprzejmości.
I pozwól śmiechowi żyć długo po przytulnej bryzie.

Chciałbym żyć chwilą,
wędrujący Ronin,
biegający wkoło w zamrożonej ramce z zatrzymanym momentem.
Opuchnięta pamięć.
Chciałbym się w nią otulać i spać w niej.
Chciałbym w nią uwierzyć.
To szczęście jest wieczne,
Nie zmaleje po prostu i nie zniknie.
Musi zastąpić gówno!
Nie może się pokruszyć i wykrwawić na kawałki.
Jest coś pięknego w uśmiechu każdego człowieka.
Jestem gotów, by bronić moje zmysły.

Nie chcę zmienić sceny!
Zasadziłem moje nasiona bólu.
Je i zieleń,
dożylnie sprzątając moje żyły.
Nie chcąc, by uczucie odeszło.

Ale kiedy powiał wiatr
Tak bardzo ten świat zaczął wirować.