Fasolki - Gdy wstaje dzień

Gdy nad ranem pan dozorca drzwi otwiera
Kiedy w łóżkach jeszcze ludzie drzemią mocno
Wstaje słońce, do wędrówki się zabiera
I przerywa tę codzienną ciszę nocną

Wstaje dzień, myje buzie rozespaną
Chociaż leń jeszcze drzemie w nim tak rano
Wstaje dzień, pije kawę albo mleko
Musi iść bowiem drogę ma daleką

Gdy wędruje przez miasteczka i przez wioski
To spotyka mnóstwo ludzi zaganianych
Dookoła wciąż poznaje nowe troski
I powraca z tej wędrówki zadumany

Idzie spać, pije mleko na dobranoc
Nowy dzień wstanie z łózka jutro rano
Wstanie dzień i zagłuszy nocną ciszę
Będzie szedł długą drogą tak jak dzisiaj

Idzie spać, pije mleko na dobranoc
Nowy dzień wstanie z łózka jutro rano
Wstanie dzień i zagłuszy nocną ciszę
Będzie szedł długą drogą tak jak dzisiaj