Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Fabrizio de André
Fabrizio de André - Ballata degli impiccati
Ballata degli impiccati
Tekst dodał(a): janumir
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): herkulesio1020
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): janumir
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
“Tutti morimmo a stento
ingoiando l’ultima voce
tirando calci al vento
vedemmo sfumar la luce
L’urlo travolse il sole
l’aria divenne stretta
cristalli di parole
l’ultima bestemmia detta
Prima che fosse finita
ricordammo a chi vive ancora
che il prezzo fu la vita
per il male fatto in un’ora
Poi scivolammo nel gelo
di una morte senza abbandono
recitando l’antico credo
di chi muore senza perdono
Chi derise la nostra sconfitta
e l’estrema vergogna ed il modo
soffocato da identica stretta
impari a conoscere il nodo
Chi la terra ci sparse sull’ossa
e riprese tranquillo il cammino
giunga anch’egli stravolto alla fossa
con la nebbia del primo mattino
La donna che celò in un sorriso
il disagio di darci memoria
ritrovi ogni notte sul viso
un insulto del tempo e una scoria
Coltiviamo per tutti un rancore
che ha l’odore del sangue rappreso
ciò che allora chiamammo dolore
è soltanto un discorso sospeso”.
ingoiando l’ultima voce
tirando calci al vento
vedemmo sfumar la luce
L’urlo travolse il sole
l’aria divenne stretta
cristalli di parole
l’ultima bestemmia detta
Prima che fosse finita
ricordammo a chi vive ancora
che il prezzo fu la vita
per il male fatto in un’ora
Poi scivolammo nel gelo
di una morte senza abbandono
recitando l’antico credo
di chi muore senza perdono
Chi derise la nostra sconfitta
e l’estrema vergogna ed il modo
soffocato da identica stretta
impari a conoscere il nodo
Chi la terra ci sparse sull’ossa
e riprese tranquillo il cammino
giunga anch’egli stravolto alla fossa
con la nebbia del primo mattino
La donna che celò in un sorriso
il disagio di darci memoria
ritrovi ogni notte sul viso
un insulto del tempo e una scoria
Coltiviamo per tutti un rancore
che ha l’odore del sangue rappreso
ciò che allora chiamammo dolore
è soltanto un discorso sospeso”.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieWszyscy umarliśmy z trudem;
dławiąc w gardle ostatnie słowo,
kopiąc wiatr,
widzieliśmy, jak gaśnie światło.
Krzyk przyćmił słońce,
powietrze stało się gęste,
kryształki słów [złożyły się w]
ostatnie wypowiedziane przekleństwo.
Zanim nastąpił koniec,
przypomnieliśmy tym, którzy jeszcze żyją,
że życie było ceną
za zło uczynione w ciągu jednej godziny.
Potem sunęliśmy przez lód
nieubłaganej śmierci,
odmawiając starą modlitwę
tych, którzy umierają bez przebaczenia.
Ten, który szydził z naszej porażki,
wielkiego wstydu i rodzaju śmierci,
niech uduszony w ten sam sposób
pozna ten węzeł.
Kto sypnął ziemię na nasze kości,
i poszedł dalej nieporuszony,
niech również skończy w masowym grobie
we mgle o brzasku.
Kobieta, która pod uśmiechem skryła
zakłopotanie wobec wspomnienia o nas,
niech każdej nocy znajdzie na swej twarzy
skazę i ślady przemijającego czasu.
Żywimy do wszystkich urazę,
która ma zapach zakrzepłej krwi.
To, co wtedy nazywaliśmy bólem,
jest jedynie niedokończoną rozmową.
dławiąc w gardle ostatnie słowo,
kopiąc wiatr,
widzieliśmy, jak gaśnie światło.
Krzyk przyćmił słońce,
powietrze stało się gęste,
kryształki słów [złożyły się w]
ostatnie wypowiedziane przekleństwo.
Zanim nastąpił koniec,
przypomnieliśmy tym, którzy jeszcze żyją,
że życie było ceną
za zło uczynione w ciągu jednej godziny.
Potem sunęliśmy przez lód
nieubłaganej śmierci,
odmawiając starą modlitwę
tych, którzy umierają bez przebaczenia.
Ten, który szydził z naszej porażki,
wielkiego wstydu i rodzaju śmierci,
niech uduszony w ten sam sposób
pozna ten węzeł.
Kto sypnął ziemię na nasze kości,
i poszedł dalej nieporuszony,
niech również skończy w masowym grobie
we mgle o brzasku.
Kobieta, która pod uśmiechem skryła
zakłopotanie wobec wspomnienia o nas,
niech każdej nocy znajdzie na swej twarzy
skazę i ślady przemijającego czasu.
Żywimy do wszystkich urazę,
która ma zapach zakrzepłej krwi.
To, co wtedy nazywaliśmy bólem,
jest jedynie niedokończoną rozmową.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor tekstu: |
(Tekst i muzyka: Fabrizio De André, Gian Piero Reverberi) Edytuj metrykę |
|---|---|
| Płyty: |
Album: Tutti morimmo a stento (1968) |
Komentarze (0):