Epidemic - Unknown

Życie, sens śmierci, nieznane przeznaczenie ile czasu zostało.
Przeżyj koniec, nigdy nie wiedząc kiedy.
Wtyczka zostanie wyciągnięta, a ty odnajdziesz koniec.
Skazany na niepewne, niekontrolowana siła kontroluje rzeczywistość.
Erozja naszego życia, ciągłe tykanie.
Zegar tyka, gdy nasze serca biją.

Żal, udręka i ból, straty są zimne, gorycz pozostaje.
Kruche życie spada jak krople deszczu.
Znowu wpatrując się tępo w oczy śmierci.
Niewinność, oszołomiona wiara.
Nadzieja niczego nie wniesie, ciemność zawsze czeka.
Chwytając, gdy się budzisz, kruchości życia, opatrzności.
Śmiertelników prowadzimy w nieznane, niewidzialne, bez szwanku.
Kruche życia, o których myśleliśmy, że kiedyś wiedzieliśmy, że są naszymi własnymi.
Kontrolowane przez nasze wewnętrzne ja, osuszone, z czasem lub zabrane.
Strach, z którego nigdy nie zdawaliśmy sobie sprawy, ustanowił i utrwalił śmiertelność życia.

Kontrowersje to domena, trwałość, dla której jest zabijana.
Czas i przestrzeń zatrzymały się, skorzystały z prawa do winy.
Poza snem będziesz leżał, uwolniony od ciała.
Obejmując równinę, istnienie trwa?
Stań lub upadnij, rób co możesz, otwarte drzwi utorują drogę.
Ostateczny wybór należy tylko do ciebie, los znajdziesz za drzwiami.

Nieznane wszystkim, nasze umysły do ​​uniknięcia.
Pytanie, na które nie ma odpowiedzi, pozostaje wiecznie bez odpowiedzi.
Mentalne bloki, stłumią strach.
Przyszłość ukryła się przed wiedzą, która na pewno się pojawi.
Umysł obciążony tym, co postrzegamy.
Zmuszony do życia ze świadomością śmiertelności.
Czy dotrzemy, przekroczymy linię.
Zdanie się na los, przeznaczenie, pytanie nieznane w naszych czasach.