Dzidzia - Twój bóg już zapomniał

Oszukuję samą siebie, każda
chwila jest cierpieniem.
Łaknę życia, istnienia, nie chcę
niczego od ciebie.
Czego nadal nie rozumiesz?
Czego nie chcesz zrozumieć?!
To jak na drodze donikąd złapać
tą pieprzoną gumę.
I zatrzymać się dryfując, tonąc
wciąga mnie pod wodę.
Nie chcę nawet się bronić i choć
chciałabym, nie mogę (tonę!)
Ciągle widzę ich trwogę, oni
widzą moją słabość,
każde ich rozsądne słowo moją
duszę obnażało.
Nie mam przyjaciół... no bo po co
mi to wszystko.
Moim przyjacielem ciemność, ból,
wystarczy mi to.
Nieprzespane noce, nawał myśli
niespokojnych.
Powiedz gdzie jest twój bóg...
chyba już zapomniał o mnie.


Powiedz kim jestem - czy mam
jeszcze szansę,
ile zapłacić muszę - czy już nie
za wiele płaczę,
jak drogie to szczęście - ile razy to
usłyszę.
Wszystko będzie dobrze -
kłamstwo ma swoje granice,
ile jeszcze przyjaciół - ile w plecy
wbitych noży,
ile pustych obiecanek - zmian na
lepsze albo gorsze,
ile smutku w szczęściu - ile
szczęścia w alkoholu.
Ile jeszcze może potrwać szukanie
drogi do domu.