Dzidzia - Szamanka

Zawsze czułam się, nieco inna niż inni wszyscy
Miałam miliony pomysłów i miliardy dziwnych myśli
Chore wizje nawiedzały, moją głowę co noc
Po tamtych uderzeniach, został zakrwawiony koc
Moim rytuałem stały się samookaleczenia
Upuszczałam swojej krwi, do glinianego naczynia
Praktyki szamanizmu, wykonywałam wiernie
Rozmowy ze zjawami ,rozrywały moje ciernie
Nie czułam się już sama, gdy wpadałam w ten trans
Uderzając w bęben z ludzkiej skóry, dusze zabierałam z was
Gdy spaliście tak namiętnie, one były obok mnie
Całą noc mi tłumaczyły, co jest dobre a co złe
Odziana w skórę wilka, czułam w tym fascynacje
Rozumiałam rośliny no i swoją arogancję
Straciłam orientacje co fikcją ,rzeczywistością
Malowałam twarz krwią, zaprzyjaźniłam się z nagością


Zamieszkałam w starym, nawiedzonym domu
Tak by mój trans i śpiew, nie przeszkadzał już nikomu
Miałam pełną swobodę, serce wyżerała gorycz
Mściłam się na winnych ,starannie ćwiartowałam zdobycz
Byłam diabłem ,chodź wcale o tym nie wiedziałam
Z ukrycia do przechodniów, z łuku strzelałam
Krew z nich spijałam ,byłam wygłodniała
Czułam głód wilka, dzikość mi rozum zabrała ,
Ślady krwi na śniegu, były dość częstym widokiem
Moje ciało i rozum, przesiąknięte amokiem
Ściany mojego mieszkania ,zapisane krwią słowa
Na półkach kapelusze, a pod każdym ludzka głowa
A na środku ja i bujając się rytmicznie
Wybijałam znów muzykę, ale trochę anemicznie
koty zbiegły się do domu, przez dziury w ścianach
Smród gnijącego mięsa, był nie do opisania
Schizofreniczne jęki, które nazywałam śpiewem
Łączyły się wspaniale,razem z wiatru powiewem
Obsesja przeradzała się, w nienawiść do życia
Moje ciało ze starości ,śmierdziało od przy-gnicia
Śmierć nie była mi pisana, chodź nienawidziłam siebie
Wciąż żywiłam się glizdami, które mieszkały w mej glebie
Stałam się marionetką ,diabeł zabrał moją dusze
Za szamanistyczne wizje, odebrałam swe katusze

I tak lat kolejnych setki, ukrywałam się w piwnicy
Czułam głód i ból ,chciałam poczuć chłód kostnicy
Ale moja dusza dawno, została sprzedana
W promieniu kilometra, leżały Szczątki mego ciała
Byłam żywym trupem ,byłam końcem wszystkiego
Miałam dość tej katorgi, chciałam umrzeć kolego
Ale ja wciąż żyłam i wciąż odliczałam dni
Praktyka czyni mistrza, ale to dla diabła drzwi.