Dzidzia - Chodź ze mną

Zeszłam na ziemię, zesłał mnie ojciec,
zimno obiega pierś, czas strzyżenia owiec,
na czole pentagram, a w oczach mych pustka,
zabiorę cię dziecię, w ramionach, do ojca.
Chodź ze mną, tam będzie Ci dobrze,
skoczymy razem z mostu, wyprawimy pogrzeb,
bestia - chcę pomóc Ci, skarbie,
byś nie cierpiał więcej, dam Tobie co pragniesz.
Znam każde przekleństwo twe, każdą chęć zemsty,
utulę Cię synu, ze mną będziesz bezpieczny.
Bogactwo? Czym dla Ciebie bogactwo,
gdy mogę dać tobie całe królestwo niebieskie?
I zabić anioła jak muchę, pozwolę Tobie,
możesz zabrać tą togę,
i zniszczyć ją, stłamsić i spalić, czy bóg się obrazi,
nie pytam o zdanie!
Gdy ogień w twych rękach zapłonie, rozkażę mu całować i obmyć ci dłonie,
bo ja jestem Panią, chcę poczuć jak pachną jego zwęglone oczy i skronie,
on chętnie oglądał wasze cierpienia
i słuchał waszego płaczu,
teraz możesz oglądać jego cierpienia
i dobić go w stanie pełnego amoku.

Wiem, że pamięta mnie! Gdy na górę szedł,
to co krzyżem nazywasz tam dźwigał,
miał martwy wzrok, nie szukał mnie,
ale co krok, co kamień mnie widział.
Możesz zasiąść tuż obok na tak silnym tronie
lub rozerwać niebo rozkładając dłonie,
pamiętasz te noce modlitwy ze szlochem,
gdzie był bóg i ojciec twój powiedz mi, proszę!
Zbawienie? Co On Ci obiecał?
Przecież Twój bóg dawno już trafił do piekła.
Chodź ze mną, nim rozstąpi się ziemia,
toć nie możesz wierzyć w coś czego, nie ma,
nie będziesz już sam, nie ma myśli bardziej błędnej,
sam wreszcie zrozumiesz, że piekło jest piękne,
bo krwią zalały się księgi i zwoje,
Pamiętaj, też jesteś upadłym aniołem!