Dominika Kurdziel - Teatr

I raz, i dwa, i raz!

Wyjdziemy rano na ulicę
Zabawimy się w teatr
Zagramy na pół rozumu
I na ćwierć ego
Zagramy mały spektakl
Na cztery ręce i pół rozumu
I zaczniesz patrzeć na mnie
Jak na czubki własnych butów

Ja będę udawała
Że cię wcale nie znam
Że cię wcale nie znam
A ty, rozbawiony do łez
Będziesz bawił się w teatr

Tu wszystko jest grą
Na scenie ty i ja
Statyści - barwne mrówki
To życie to show nasz
Kostiumy potargane
Od makijażu puchnie twarz
Reflektor się spalił
Lecz show musi trwać

Ja będę udawała
Że cię wcale nie znam
Że cię wcale nie znam
A ty, rozbawiony do łez
Będziesz bawił się w teatr

I jazz!

Zachłyśniesz się sceną
Potokiem wielkich braw
Oklaskami - choć fałszywe
Kobietami - choć nie ja
Scenariuszem - choć go nie ma
Reżyserką - femme fatale
Będziesz błąkał się po scenie
I zostaniesz sam

Może wreszcie zobaczysz
Że mnie już wcale nie ma
Mnie w ogóle nie ma
I może wreszcie pojmiesz
Że to tylko teatr
To tylko teatr

Ja będę udawała
Że cię wcale nie znam
Że cię wcale nie znam
A ty, rozbawiony do łez
Będziesz bawił się w teatr

Bawił w teatr
Bawił w teatr
Bawił