Dermot Kennedy - For Island Fires and Family

Jak trzeba się czuć, będąc ptakiem
Wałęsającym się samotnie nad morskim powietrzem
Jak trzeba się czuć, będąc ptakiem
Londyn, Paryż pod spodem
Poczekam tutaj sam na sam

I nie mogłem powiedzieć wystarczająco, jak jest mi przykro
I nie, nie mogłaś mi powiedzieć wystarczająco, że mnie kochasz
Ale ona przywołuje do mnie księżyc i gwiazdy
Cholernie permanentne zamyślenie
I nawet jeśli to życie, ta miłość jest krótka
Mam ludzi, którzy poniosą mnie ze sobą

Czy nie była to miłość od momentu w którym poznaliśmy się całkowicie?
Żyjąc połowicznie dobrze, póki pewna osoba dostała się do mnie
Nic nie jest sekretem, wszystko jest święte, takie jakie powinno być
Pod światłem księżyca w czystą noc, na dachach, to właśnie tam chcę być

Czasami jestem jak dziecko
To coś czego nie mogę wymazać
Sny o niej powracającej do domu, słodkiego domu
Mówię Ci ten dom jest tak słodki
Powiedziałem, że przypominasz mi letnie czasy, i nadal tak twierdzę
W pokoju pełnym jestem jedynym, do którego się uśmiecha

Więc nie dałbyś mi znać gdybyś mniej o mnie myślał?
O to zapytała, co było obiecane, z czym obydwoje się zgodziliśmy
Ale zgodnie z prawdą jeśli kiedyś odejdziesz, wrzucisz mnie prosto do siedmiu kręgów piekła***
I myślałem z tobą wcześniej, byliśmy otwarci i wrażliwi
Było cudownie

Ja, ja miałem zwyczaj śnić, że porozmawiałabyś ze mną
Miałem zwyczaj śnić, że porozmawiałabyś ze mną

I nie mogłem powiedzieć wystarczająco, jak jest mi przykro
I nie, nie mogłaś mi powiedzieć wystarczająco, że mnie kochasz
Ale ona przywołuje do mnie księżyc i gwiazdy
Cholernie permanentne zamyślenie
I nawet jeśli to życie, ta miłość jest krótka
Mam ludzi, którzy niosą mnie ze sobą

Znasz to uczucie kiedy myślisz, że twoje serce wyskoczy Ci z piersi przez podkoszulkę?
Doświadczam go kilka razy w ciągu roku
Ale doświadczałem go częściej, będąc z nią
Teraz kiedy jestem twarzą w twarz ze śmiercią, złapię jej gardło i zapytam "Jak mocno boli?"
Dorastający w złotych momentach, starzejąc się zbyt szybko,
Czy on o niej myślał?

Ale ona przywołuje do mnie księżyc i gwiazdy
Cholernie permanentne zamyślenie
I nawet jeśli to życie, ta miłość jest krótka
Mam ludzi, którzy niosą mnie ze sobą

** Cały utwór jest nawiązaniem do Boskiej Komedii, Dantego. Wędrówka po piekle, siedem kręgów piekła oraz zdrada, która jest najcięższym grzechem wpleciona w tekst utworu interpretuje go, jako wyznanie ogromnej miłości. Ostatnie wersy utworu, gdzie Dermot dusi śmierć. Ta, która odebrała mu ukochaną. Powód do życia.