Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Czerwone Gitary
Popularne teksty
Czerwone Gitary - Consuela
Consuela
Tekst dodał(a): karina11756
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): lukaszwoj23
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): darek1963
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Tage, die kleine Wellen zaubern in den Sand,
in denen man wie ein Schiff liegt,
die hohle Hand erhohen zum Mast, zum Gru?Ÿ
lebe wohl in den Gedanken, Consuela.
Im Meer des Sandes setz' ich mein Segel,
spann sie zum Himmel in den Flug der Vögel,
füll sie mit Erinnerungen, Consuela.
Die Sonne war es, die uns Kleider webte,
das Meer war ausgetrocknet, aber lebte.
So lebe wohl in den Gedanken, Consuela.
Sand verschüttet unsre Spuren, Consuela,
Wind verweht die letzten Worte, unauffindbar weit.
Doch unsre Gedanken treffen sich im Mittelpunkt der Düne,
irgendwo.
Dieser Punkt bleibt bei dir und mir.
Unzugänglich ist der Platz,
is der Wind nach hundert Jahren
ausgräbt uns'ren Schatz,
und trägt ihn über alle Menschen hin,
ein kleiner Hauch
und wir drinnen auch.
Mit dem Sand, der sich auf diese Tage legt,
mit dem Traum, der manchmal noch die Haut erregt,
lebewohl in den Gedanken, Consuela.
Dieser Punkt bleibt bei dir und mir.
Unzugänglich ist der Platz,
bis der Wind nach hundert Jahren
ausgräbt uns'ren Schatz,
und trägt ihn über alle Menschen hin,
ein kleiner Hauch
und wir drinnen auch.
Meer,
du kannst Dich noch so sehr
mit Wasser füllen,
salzig Wasser kann so einen Durst nicht stillen.
Lebe wohl in Gedanken, Consuela.
in denen man wie ein Schiff liegt,
die hohle Hand erhohen zum Mast, zum Gru?Ÿ
lebe wohl in den Gedanken, Consuela.
Im Meer des Sandes setz' ich mein Segel,
spann sie zum Himmel in den Flug der Vögel,
füll sie mit Erinnerungen, Consuela.
Die Sonne war es, die uns Kleider webte,
das Meer war ausgetrocknet, aber lebte.
So lebe wohl in den Gedanken, Consuela.
Sand verschüttet unsre Spuren, Consuela,
Wind verweht die letzten Worte, unauffindbar weit.
Doch unsre Gedanken treffen sich im Mittelpunkt der Düne,
irgendwo.
Dieser Punkt bleibt bei dir und mir.
Unzugänglich ist der Platz,
is der Wind nach hundert Jahren
ausgräbt uns'ren Schatz,
und trägt ihn über alle Menschen hin,
ein kleiner Hauch
und wir drinnen auch.
Mit dem Sand, der sich auf diese Tage legt,
mit dem Traum, der manchmal noch die Haut erregt,
lebewohl in den Gedanken, Consuela.
Dieser Punkt bleibt bei dir und mir.
Unzugänglich ist der Platz,
bis der Wind nach hundert Jahren
ausgräbt uns'ren Schatz,
und trägt ihn über alle Menschen hin,
ein kleiner Hauch
und wir drinnen auch.
Meer,
du kannst Dich noch so sehr
mit Wasser füllen,
salzig Wasser kann so einen Durst nicht stillen.
Lebe wohl in Gedanken, Consuela.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenie[Zagubiony na pustyni nie miał już
Żadnej nadziei na ratunek.
Dniem towarzyszyło mu słońce, nocą
gwiazdy.
Consuela to było imię jego dziewczyny.]
Już na wieki w morzu piasku zagubiony
Patrzę w niebo,które zamknąć można w dłoni
I o Tobie ciągle myślę, Consuelo.
Razem z morzem, które wyschło, ale żyło,
Razem z sercem, co dla Ciebie zawsze biło,
Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo.
Piach zasypie nasze ślady,
Consuelo,
Wiatr poniesie nasze słowa
Tam, gdzie nie był nikt,
Tylko myśli nasze się spotkają gdzieś
Pośród piasków niedostępnych wydm.
Kiedy znów nadejdzie świt
Zagubiony w morzu zasp,
Nie odnajdzie nas już nikt,
Nie odnajdzie nas,
Ale myśli nasze spotkają się gdzieś
Pośród piasków niedostępnych wydm
Razem z wiatrem, który ucichł ponad ziemią,
Z marzeniami, które teraz nic nie zmienią,
Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo...
Kiedy znów nadejdzie świt
Zagubiony w morzu zasp,
Nie odnajdzie nas już nikt,
Nie odnajdzie nas,
Ale myśli nasze spotkają się gdzieś
Pośród piasków niedostępnych wydm.
Nasze drogi, nasze losy się nie zmienią;
Już nas morza i pustynie nie rozdzielą...
Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo..
Żadnej nadziei na ratunek.
Dniem towarzyszyło mu słońce, nocą
gwiazdy.
Consuela to było imię jego dziewczyny.]
Już na wieki w morzu piasku zagubiony
Patrzę w niebo,które zamknąć można w dłoni
I o Tobie ciągle myślę, Consuelo.
Razem z morzem, które wyschło, ale żyło,
Razem z sercem, co dla Ciebie zawsze biło,
Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo.
Piach zasypie nasze ślady,
Consuelo,
Wiatr poniesie nasze słowa
Tam, gdzie nie był nikt,
Tylko myśli nasze się spotkają gdzieś
Pośród piasków niedostępnych wydm.
Kiedy znów nadejdzie świt
Zagubiony w morzu zasp,
Nie odnajdzie nas już nikt,
Nie odnajdzie nas,
Ale myśli nasze spotkają się gdzieś
Pośród piasków niedostępnych wydm
Razem z wiatrem, który ucichł ponad ziemią,
Z marzeniami, które teraz nic nie zmienią,
Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo...
Kiedy znów nadejdzie świt
Zagubiony w morzu zasp,
Nie odnajdzie nas już nikt,
Nie odnajdzie nas,
Ale myśli nasze spotkają się gdzieś
Pośród piasków niedostępnych wydm.
Nasze drogi, nasze losy się nie zmienią;
Już nas morza i pustynie nie rozdzielą...
Żegnam Ciebie w moich myślach, Consuelo..
Historia edycji tłumaczenia
| Autor tekstu: |
Krzysztof Dzikowski, tłum. Kurt Demmler Edytuj metrykę |
|---|---|
| Kompozytor: |
Seweryn Krajewski |
| Rok wydania: |
1971 |
| Wykonanie oryginalne: |
Czerwone Gitary |
| Płyty: |
Consuela (Amiga, NRD, 1971) |
Komentarze (1):