Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Cradle Of Filth
Popularne teksty
Cradle Of Filth - Blackest Magick in Practice
Blackest Magick in Practice
Tekst dodał(a): anmar09
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): bwhimmel
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): bwhimmel
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
I wish upon a star
And think of all the things
I should have asked
Instead, I let the moment pass
And now I'm bleeding
On her faded photographs
Tears
So hard to swallow
Sorrow bleats and leaves me hollow
Empty years, I should have followed
My inamorata to the grave
Uncertain words my heart denied
Now seem so trival
I lost all the night she died
Lies!
She is alive!
Beneath the ice
Only darkest mirrors crack this
Curse
And I, immersed
Invoke the worst
Blackest Magick put to practice
I remember then
When the Autumn moon
Would turn us back again
We'd laugh and bask
Amidst the underworld of men
Both citing Baudelaire
As our immortal saviour
Tears
So hard to swallow
Sorrow bleats and leaves me hollow
Empty years, I should have followed
My inamorata to the grave
Words are so benumbing
In my head, I hear the drumming
Summoning, the dead are coming
From fetid crypts my lips create
Now grave powers start to rise
Deflowerers shall suffer
Those witness to your sacrifice
Lies!
She is alive!
Beneath the ice
Only darkest mirrors crack this
Curse
And I, immersed
Invoke the worst
Blackest Magick put to practice
I think upon our time
Those golden summers
Of love echo so sublime
As do winters drinking
Too much festive wine
Now the seasons shift
Neath a creeping mist of horror
Malefic entities
I call upon thee
Vibrating cosmic threads
With shredded flesh
Manifest destinies
For those opposing me
Everyone is killable
Some just choose a vulgar death
Now we will see
What terrors shall be
The dark crimson sea
Drags the sun to oblivion
Faced demons
Arousing fire with tongues
Laced with vicious memories
Spatter twisted trees
Rape is returned a thousandfold
In the garden of unearthly delights
Only when their minds lie in ruin
Will I then hand them the knife
Towers fall like broken skies
Crashing through to Hell
Where amid the debris, angels writhe
Lies!
She is alive!
Beneath the ice
Only darkest mirrors crack this
Curse
And I, immersed
Invoke the worst
Blackest Magick put to practice
Death left me hopelessly blinded
Resigned to the wrongs of his design
I will never be alright
Never be alright
Never see the light
That shone in the heart of heaven
And think of all the things
I should have asked
Instead, I let the moment pass
And now I'm bleeding
On her faded photographs
Tears
So hard to swallow
Sorrow bleats and leaves me hollow
Empty years, I should have followed
My inamorata to the grave
Uncertain words my heart denied
Now seem so trival
I lost all the night she died
Lies!
She is alive!
Beneath the ice
Only darkest mirrors crack this
Curse
And I, immersed
Invoke the worst
Blackest Magick put to practice
I remember then
When the Autumn moon
Would turn us back again
We'd laugh and bask
Amidst the underworld of men
Both citing Baudelaire
As our immortal saviour
Tears
So hard to swallow
Sorrow bleats and leaves me hollow
Empty years, I should have followed
My inamorata to the grave
Words are so benumbing
In my head, I hear the drumming
Summoning, the dead are coming
From fetid crypts my lips create
Now grave powers start to rise
Deflowerers shall suffer
Those witness to your sacrifice
Lies!
She is alive!
Beneath the ice
Only darkest mirrors crack this
Curse
And I, immersed
Invoke the worst
Blackest Magick put to practice
I think upon our time
Those golden summers
Of love echo so sublime
As do winters drinking
Too much festive wine
Now the seasons shift
Neath a creeping mist of horror
Malefic entities
I call upon thee
Vibrating cosmic threads
With shredded flesh
Manifest destinies
For those opposing me
Everyone is killable
Some just choose a vulgar death
Now we will see
What terrors shall be
The dark crimson sea
Drags the sun to oblivion
Faced demons
Arousing fire with tongues
Laced with vicious memories
Spatter twisted trees
Rape is returned a thousandfold
In the garden of unearthly delights
Only when their minds lie in ruin
Will I then hand them the knife
Towers fall like broken skies
Crashing through to Hell
Where amid the debris, angels writhe
Lies!
She is alive!
Beneath the ice
Only darkest mirrors crack this
Curse
And I, immersed
Invoke the worst
Blackest Magick put to practice
Death left me hopelessly blinded
Resigned to the wrongs of his design
I will never be alright
Never be alright
Never see the light
That shone in the heart of heaven
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieWypowiadam życzenie
I myślę o tych wszystkich rzeczach
O które powinienem poprosić
Zamiast tego pozwoliłem czasu płynąć
A teraz krwawię
Na jej wyblakłe fotografie
Łzy
Tak trudne do przełknięcia
Żałość krzyczy i pozostawia mnie pustym
Próżne lata, powinienem za nią dążyć
Za moją miłością aż po grób
Zmienne słowa przeczą memu sercu
Teraz wyglądają na tak nieistotne
Straciłem wszystko nocy, gdy umarła
Kłamstwa
Ona wciąż żyje
Pod warstwą lodu
Tylko najmroczniejsze oblicza mogą przełamać
Tę klątwę
A ja, pogrążony
Przywołuję Najgorsze
Pałam się najczarniejszą magią
Pamiętam czas
Gdy księżyc jesieni
Mógł połączyć nas z powrotem
Śmialiśmy się i wypoczywaliśmy
Wśród zaświatów ludzkich
Oboje cytując Baudelaire'a*
Jako naszego nieśmiertelnego zbawcę
Łzy
Tak trudne do przełknięcia
Żałość krzyczy i pozostawia mnie pustym
Próżne lata, powinienem za nią dążyć
Za moją miłością aż po grób
Słowa są tak drętwe
W mojej głowie słyszę bębnienie
Wzywając - martwi nadchodzą
Z cuchnących krypt wezwani przeze mnie
Potęga grobów wzrasta
Szpetni powinni cierpieć
Świadkowie twojej ofiary
Kłamstwa
Ona wciąż żyje
Pod warstwą lodu
Tylko najmroczniejsze oblicza mogą przełamać
Tę klątwę
A ja, pogrążony
Przywołuję Najgorsze
Pałam się najczarniejszą magią
Wciąż przywołuję wspomnienia
Złote lata
Z tak podniosłą miłością
Z jaką zimy spijają
Nawiązki świątecznego wina
Ten okres już mija
Pokrywając się pnącą mgłą przerażenia
Zgubne byty
Wzywałem was
Tętniące kosmiczne nici
Z rozdrobnionym ciałem
Objawione losy
Moich wrogów
Nikt nie jest nieśmiertelny
Niektórzy wybierają wulgarną śmierć
Teraz zobaczymy
Czym może być terror
Mroczne, karmazynowe morze
Zwołuje słońce do otchłani
W obliczu demonów
Wzniecając ogień językami
Zasznurowując okrutnymi wspomnieniami
Bryzgając splecione drzewa
Gwałt zwrócił się tysiąckrotnie
W ogrodzie boskich przysmaków
Gdy ich umysły legną w zgubie
Wręczę im nóż
Wieże upadają jak rozbite niebiosa
Wskroś Piekieł
Gdzie pośród gruzów wiją się anioły
Kłamstwa
Ona wciąż żyje
Pod warstwą lodu
Tylko najmroczniejsze oblicza mogą przełamać
Tę klątwę
A ja, pogrążony
Przywołuję Najgorsze
Pałam się najczarniejszą magią
Śmierć zostawiła mnie beznadziejnie oślepionym
Pogodzony z krzywdami, które zesłał
Nigdy nie będę szczęśliwy
Nigdy nie będzie dobrze
Nigdy nie zobaczę światła
Błysku w sercu niebios
* Charles Pierre Baudelaire (1821-1867) – poeta i krytyk francuski, parnasista zaliczany do grona tzw. "poetów przeklętych". Znany z przekładów utworów m.in. Edgara Allana Poego. Prekursor symbolizmu i dekadentyzmu.
Jego − epatująca śmiałą erotyką, brzydotą, obrazami zła i profanacji − twórczość wywoływała w swoim czasie kontrowersje, a autora wielokrotnie oskarżano o obrazę moralności. Baudelaire często podejmował tematy prostytucji, dewiacji, życia na marginesie społecznym oraz buntu przeciwko tradycji i religii. W jego twórczości widoczne są akcenty mizoginiczne oraz gnostyckie.
[na podst. Wikipedia]
I myślę o tych wszystkich rzeczach
O które powinienem poprosić
Zamiast tego pozwoliłem czasu płynąć
A teraz krwawię
Na jej wyblakłe fotografie
Łzy
Tak trudne do przełknięcia
Żałość krzyczy i pozostawia mnie pustym
Próżne lata, powinienem za nią dążyć
Za moją miłością aż po grób
Zmienne słowa przeczą memu sercu
Teraz wyglądają na tak nieistotne
Straciłem wszystko nocy, gdy umarła
Kłamstwa
Ona wciąż żyje
Pod warstwą lodu
Tylko najmroczniejsze oblicza mogą przełamać
Tę klątwę
A ja, pogrążony
Przywołuję Najgorsze
Pałam się najczarniejszą magią
Pamiętam czas
Gdy księżyc jesieni
Mógł połączyć nas z powrotem
Śmialiśmy się i wypoczywaliśmy
Wśród zaświatów ludzkich
Oboje cytując Baudelaire'a*
Jako naszego nieśmiertelnego zbawcę
Łzy
Tak trudne do przełknięcia
Żałość krzyczy i pozostawia mnie pustym
Próżne lata, powinienem za nią dążyć
Za moją miłością aż po grób
Słowa są tak drętwe
W mojej głowie słyszę bębnienie
Wzywając - martwi nadchodzą
Z cuchnących krypt wezwani przeze mnie
Potęga grobów wzrasta
Szpetni powinni cierpieć
Świadkowie twojej ofiary
Kłamstwa
Ona wciąż żyje
Pod warstwą lodu
Tylko najmroczniejsze oblicza mogą przełamać
Tę klątwę
A ja, pogrążony
Przywołuję Najgorsze
Pałam się najczarniejszą magią
Wciąż przywołuję wspomnienia
Złote lata
Z tak podniosłą miłością
Z jaką zimy spijają
Nawiązki świątecznego wina
Ten okres już mija
Pokrywając się pnącą mgłą przerażenia
Zgubne byty
Wzywałem was
Tętniące kosmiczne nici
Z rozdrobnionym ciałem
Objawione losy
Moich wrogów
Nikt nie jest nieśmiertelny
Niektórzy wybierają wulgarną śmierć
Teraz zobaczymy
Czym może być terror
Mroczne, karmazynowe morze
Zwołuje słońce do otchłani
W obliczu demonów
Wzniecając ogień językami
Zasznurowując okrutnymi wspomnieniami
Bryzgając splecione drzewa
Gwałt zwrócił się tysiąckrotnie
W ogrodzie boskich przysmaków
Gdy ich umysły legną w zgubie
Wręczę im nóż
Wieże upadają jak rozbite niebiosa
Wskroś Piekieł
Gdzie pośród gruzów wiją się anioły
Kłamstwa
Ona wciąż żyje
Pod warstwą lodu
Tylko najmroczniejsze oblicza mogą przełamać
Tę klątwę
A ja, pogrążony
Przywołuję Najgorsze
Pałam się najczarniejszą magią
Śmierć zostawiła mnie beznadziejnie oślepionym
Pogodzony z krzywdami, które zesłał
Nigdy nie będę szczęśliwy
Nigdy nie będzie dobrze
Nigdy nie zobaczę światła
Błysku w sercu niebios
* Charles Pierre Baudelaire (1821-1867) – poeta i krytyk francuski, parnasista zaliczany do grona tzw. "poetów przeklętych". Znany z przekładów utworów m.in. Edgara Allana Poego. Prekursor symbolizmu i dekadentyzmu.
Jego − epatująca śmiałą erotyką, brzydotą, obrazami zła i profanacji − twórczość wywoływała w swoim czasie kontrowersje, a autora wielokrotnie oskarżano o obrazę moralności. Baudelaire często podejmował tematy prostytucji, dewiacji, życia na marginesie społecznym oraz buntu przeciwko tradycji i religii. W jego twórczości widoczne są akcenty mizoginiczne oraz gnostyckie.
[na podst. Wikipedia]
Historia edycji tłumaczenia
| Autor tekstu: |
Dani Filth Edytuj metrykę |
|---|---|
| Kompozytor: |
Cradle Of Filth |
| Rok wydania: |
2015 |
| Wykonanie oryginalne: |
Cradle of Filth |
| Płyty: |
Hammer of the Witches (2015), Trouble and Their Double Lives (2023) |
Komentarze (0):