Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Cattle Decapitation
Popularne teksty
19. Bryska - Obca
Cattle Decapitation - Alone In The Landfill
Alone In The Landfill
Tekst dodał(a): Scorpio
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Zły wujek
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): avatarm
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
This world is a cemetery. Often I visit my plot.
And listen to the winds ripe with trichloroethylene.
This stagnant "air". Sometimes it speaks to me.
Tells me of damnation. Rightly just and on the horizon.
Knee-deep in a concentrated stockpile of manufactured scraps foretelling human downfall.
Grisly. Obscene. Toxic. Motherfucking desert.
Sifting through the ghosts of human consumerism
I find myself searching for body parts to add to my collection
A hand. A finger. A leg. A head.
The dead sometimes reside alone at the landfill.
This is forever. Time now an enemy.
Humans are forever failures...
The children wade in the leachate
diseases - man made and carried on through the DNA
of our future to which we're slaves.
The world as a trash heap where we bury the past.
We try not to ponder the fact that our detestable actions will forever last.
Ethylene dibromide, methane and carbon dioxide.
Slowly dissolving human body parts reside in the excess.
Knee-deep in a never ending stockpile of manufactured trash reminiscing human existence.
Among the fermenting stench is the fallout of humanity.
A virulent force of passive destruction.
Harbinger of perdition, herald to pandemonium
In our own contamination we are forced to drown.
Hideous. Shameless. Toxicant. Goddamned desolate.
And listen to the winds ripe with trichloroethylene.
This stagnant "air". Sometimes it speaks to me.
Tells me of damnation. Rightly just and on the horizon.
Knee-deep in a concentrated stockpile of manufactured scraps foretelling human downfall.
Grisly. Obscene. Toxic. Motherfucking desert.
Sifting through the ghosts of human consumerism
I find myself searching for body parts to add to my collection
A hand. A finger. A leg. A head.
The dead sometimes reside alone at the landfill.
This is forever. Time now an enemy.
Humans are forever failures...
The children wade in the leachate
diseases - man made and carried on through the DNA
of our future to which we're slaves.
The world as a trash heap where we bury the past.
We try not to ponder the fact that our detestable actions will forever last.
Ethylene dibromide, methane and carbon dioxide.
Slowly dissolving human body parts reside in the excess.
Knee-deep in a never ending stockpile of manufactured trash reminiscing human existence.
Among the fermenting stench is the fallout of humanity.
A virulent force of passive destruction.
Harbinger of perdition, herald to pandemonium
In our own contamination we are forced to drown.
Hideous. Shameless. Toxicant. Goddamned desolate.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieTen świat jest cmentarzem. Często odwiedzam moją działkę.
I słucham wiatrów dojrzałych trójchloroetylenem.
To stagnacja „powietrza”. Czasami do mnie przemawia.
Mówi mi o potępieniu. Słusznie sprawiedliwie i na horyzoncie.
Po kolana w skoncentrowanej stercie wyprodukowanych skrawków, zapowiadających upadek ludzkości.
Przerażający. Nieprzyzwoity. Toksyczny. Pierdolona pustynia.
Przesiewanie przez duchy ludzkiego konsumpcjonizmu
Szukam części ciała, aby dodać je do mojej kolekcji
Ręka. Palec. Noga. Głowa.
Zmarli czasami przebywają samotnie na wysypisku.
To jest już na zawsze. Czas jest teraz wrogiem.
Ludzie są wiecznymi porażkami...
Dzieci brodzą w odcieku
choroby - stworzone przez człowieka i przenoszone przez DNA
naszej przyszłości, której jesteśmy niewolnikami.
Świat jako śmietnik, na którym grzebiemy przeszłość.
Staramy się nie myśleć o tym, że nasze obrzydliwe czyny będą trwać wiecznie.
Dwubromek etylenu, metan i dwutlenek węgla.
Wolno rozpuszczające części ludzkiego ciała będące w nadmiarze.
Po kolana w niekończącym się stosie wyprodukowanych śmieci przypominających ludzką egzystencję.
Wśród fermentującego smrodu jest opad ludzkości.
Zjadliwa siła pasywnej destrukcji.
Zwiastun zatracenia, zwiastun pandemonium
We własnym zanieczyszczeniu jesteśmy zmuszeni utonąć.
Ohydni. Bezwstydni. Toksyczni. Cholernie osamotnieni.
I słucham wiatrów dojrzałych trójchloroetylenem.
To stagnacja „powietrza”. Czasami do mnie przemawia.
Mówi mi o potępieniu. Słusznie sprawiedliwie i na horyzoncie.
Po kolana w skoncentrowanej stercie wyprodukowanych skrawków, zapowiadających upadek ludzkości.
Przerażający. Nieprzyzwoity. Toksyczny. Pierdolona pustynia.
Przesiewanie przez duchy ludzkiego konsumpcjonizmu
Szukam części ciała, aby dodać je do mojej kolekcji
Ręka. Palec. Noga. Głowa.
Zmarli czasami przebywają samotnie na wysypisku.
To jest już na zawsze. Czas jest teraz wrogiem.
Ludzie są wiecznymi porażkami...
Dzieci brodzą w odcieku
choroby - stworzone przez człowieka i przenoszone przez DNA
naszej przyszłości, której jesteśmy niewolnikami.
Świat jako śmietnik, na którym grzebiemy przeszłość.
Staramy się nie myśleć o tym, że nasze obrzydliwe czyny będą trwać wiecznie.
Dwubromek etylenu, metan i dwutlenek węgla.
Wolno rozpuszczające części ludzkiego ciała będące w nadmiarze.
Po kolana w niekończącym się stosie wyprodukowanych śmieci przypominających ludzką egzystencję.
Wśród fermentującego smrodu jest opad ludzkości.
Zjadliwa siła pasywnej destrukcji.
Zwiastun zatracenia, zwiastun pandemonium
We własnym zanieczyszczeniu jesteśmy zmuszeni utonąć.
Ohydni. Bezwstydni. Toksyczni. Cholernie osamotnieni.
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):