Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
Artesia
Artesia - Rencontre Avec la Dame
Rencontre Avec la Dame
Tekst dodał(a): Shadia
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Shadia
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Shadia
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Si belle et si glacée je la vois qui s'approche
Je n'ose la toucher, aux branches sa robe s'accroche
Elle veut me parler, à moi et à nul autre
De sa belle forêt, de la nuit qui l'emporte
Et dans ses grands yeux gris je peux lire la tristesse
D'un monde gris qui s'enfuit comme une froide caresse
Elle aussi a aimé, il y a longtemps déjà
Dans ces bois argentés qui toujours seront là...
Je marche dans la nuit comme une âme seule au monde
Je sombre dans l'oubli suivant le chant de l'onde
Ces doux rayons d'argent qui se reflètent sur l'eau
Viennent d'un firmament si funèbrement beau
J'ai oublié mon nom et tous mes souvenirs
Ma terre et mes vallons, la beauté d'un sourire
Il semble que ma vie a passé comme un songe
Et déjà tout s'enfuit, ne reste que le mensonge
Je n'ose la toucher, aux branches sa robe s'accroche
Elle veut me parler, à moi et à nul autre
De sa belle forêt, de la nuit qui l'emporte
Et dans ses grands yeux gris je peux lire la tristesse
D'un monde gris qui s'enfuit comme une froide caresse
Elle aussi a aimé, il y a longtemps déjà
Dans ces bois argentés qui toujours seront là...
Je marche dans la nuit comme une âme seule au monde
Je sombre dans l'oubli suivant le chant de l'onde
Ces doux rayons d'argent qui se reflètent sur l'eau
Viennent d'un firmament si funèbrement beau
J'ai oublié mon nom et tous mes souvenirs
Ma terre et mes vallons, la beauté d'un sourire
Il semble que ma vie a passé comme un songe
Et déjà tout s'enfuit, ne reste que le mensonge
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieTak piękna, tak lodowata... Widzę, jak się zbliża
Nie ośmielam się jej dotknąć, jej sukienka zahacza o gałęzie
Chce ze mną porozmawiać, z nikim innym, tylko ze mną
O swoim pięknym lesie, o nocy, która ją tu przywodzi
W jej dużych, szarych oczach widać smutek
Szarego świata, który przemija jak zimna pieszczota
Ona również kochała, to było dawno temu
W tym srebrzystym gaju, który już zawsze tutaj będzie...
Idę przez noc, jak dusza osamotniona w świecie
Rozpływam się w zapomnienie, podążając za pieśnią fali
Te słodkie, srebrne promienie, które odbijają się w wodzie
Błyszczą na funeralnie pięknym niebie
Zapomniałam swojego imienia i swoich wspomnień
moją ziemię, moje doliny, piękno uśmiechu
Wydaje się, że życie przeminęło jak sen
Wszystko już uleciało, pozostaje tylko fałsz...
Nie ośmielam się jej dotknąć, jej sukienka zahacza o gałęzie
Chce ze mną porozmawiać, z nikim innym, tylko ze mną
O swoim pięknym lesie, o nocy, która ją tu przywodzi
W jej dużych, szarych oczach widać smutek
Szarego świata, który przemija jak zimna pieszczota
Ona również kochała, to było dawno temu
W tym srebrzystym gaju, który już zawsze tutaj będzie...
Idę przez noc, jak dusza osamotniona w świecie
Rozpływam się w zapomnienie, podążając za pieśnią fali
Te słodkie, srebrne promienie, które odbijają się w wodzie
Błyszczą na funeralnie pięknym niebie
Zapomniałam swojego imienia i swoich wspomnień
moją ziemię, moje doliny, piękno uśmiechu
Wydaje się, że życie przeminęło jak sen
Wszystko już uleciało, pozostaje tylko fałsz...
Historia edycji tłumaczenia
| Autor: |
(brak) Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):