Arkona (pl) - Pandora

Język w milczeniu splątany słów bez znaczenia nie wypowie
Z gardła ściśniętego wyrwany nie okłamie już
Nie zdradzi
W ustach otwartych pozostanie na zawsze by gnić
W ustach otwartych pozostanie na zawsze by gnić

Usta modlitwą zaszyte nie wypiją już kielicha trucizny
Nie otworzą się w niemym krzyku wiecznego zapomnienia

Oczy światłem wypalone nie zobaczą symboli
Wiary przeklętej w nicości nie spojrzą więcej ku niebu
Ani w głąb siebie

Usta modlitwą zaszyte nie wypiją już kielicha trucizny
Nie otworzą się w niemym krzyku wiecznego zapomnienia

Oczy światłem wypalone nie zobaczą symboli
Wiary przeklętej w nicości nie spojrzą więcej ku niebu
Ani w głąb siebie

Ręce na piersiach złożone nie sięgną gwiazd na niebie
Nie zacisną się na gardle wołających moje martwe imię

Moje ręce wasze groby wykopały
Moje słowa brzmią w pieśniach żałobnych
Wasz smutek stał się mą radością
Wasz śmierć - wasza śmierć mym ukojeniem

Patrzę na upadki waszych królestw i wspomnień istnienia
Słyszę modlitwy i płacz świadectwa cierpienia
Czuję zapach waszych ciał gdy gniją do ziemi złożone
Dotykam ruin tego świata