Arkona - На Моей Земле

Oj, jak o bladym świcie
Wstawało słońce blade
Słońce blade, a rano wczesne...
Odprowadzała chłopca dziewczyna daleko daleko
Daleko daleko, w dalekie strony
Odprowadzała, mówiła
Słowa swoje czułe
Słowo czułe, tak słowo czułe:
"Oj, mój miły, ja będę, będę na ciebie czekała
będę czekała, tam o wschodzie bladym będę cię spotykać"
Drgnęły palce dziewczęce, łzy pozbierały,
Tak, łzy pozbierały, jasne oczy które omywały
Czułą ręką zdjęła swój amulet
Amulet zdjęła, szczęście zaklinała
Zaklinam, obronę daję na drogę lubemu
By lubego w tej dali chronił od śmierci
I odszedł ten młodzieniec do ziem, do cudzych
Szczęścia szukać latami, ej!

Oj da di ra, di ra da...

Za śladem w ślad, na spotkanie słońcu
Przez zimno i znój, za światłem i ciemnością...
W szarą mgłę
W świetle zachodu
Znów zwracając się do bogów

Ścierając do krwi bose nogi
Idziesz po nieuczęszczanej drodze...

I słysząc morza zew
Wpadłeś w objęcia
Północnych wiatrów
Szedłeś za Szczęściem!
Znów wypytujesz w tamtym kraju o nie

(Månegarm)
Połuchaj jak Nerthus* ciężko oddycha
w Svitjods* praduszy

Blade światło Gwiazdy Północnej
podczas wietrznej nocy
Świt nad Ziemią Północną
Skrzydło krucze nad słonecznym morzem

Tutaj zobaczę moich przodków
Na Jednookiego* stronie
Tutaj ofiarę bogom
W mojej ziemi złożę

Piękny ten dom
Lecz cudzy i zimny
Słyszę głos wiatrów z innych krajów
Podpowiedz mi drogę do nich, Welesie!

Głos nowej ziemi
Oto na nią wstępuje noga
Znów zboczyłeś z drogi
W dal zwiodła obca rzeka
Ludzie! powiedzcie mi
Z czego słynie wsza ziemia?
Bogowie, kim są oni?
Co skrywają w sobie te krainy?

(Obtest')
Rozległe lasy żywiły nas, wiatry galopują wolne...
Chleb czarny jak ziemia, i gęsty miód się pieni ...
Žemyna kruczym słońcem ochrania nasze dzieci ...
Velinas stalowooki uczy nas się budzić ...
Dębowe wzgórza odwracają wzrok ....
Jak wiele oczu - ziemia naszych przodków ..

Nie na chwałę złotych pól
Zegnę ja kolano
Hołd oddam tej ziemi
Znów odejdę bez śladu
W blasku zachodu słońca ukazują się
Nowej ziemi przestrzenie
Czym słynie wasza jasna ziemia
Miła dla obcych oczu?

(Skyfire)
Dobrze jest mieszkać
Nad brzegiem wielkiego morza
Cały czas wyrzuca na brzeg
I wypłukuje srebro

Włożyłem kamizelkę z wody
I płaszcz z małych kamieni
Teraz pójdę nad morze
Grać z północnym wiatrem

I znów odbiegam
Z obcej sercu ziemi
Choć wielkie przestrzenie
Lecz one nie moje
Odbiegam daleko
Z dala od błękitnych mórz
Ludziom znowu powtórzę
Stalą moją prośbę

(Menir)
Turyngio, jakim pięknym jesteś krajem
Jak młoda panna!
Członkami twymi są doliny i wzniesienia
A ozdoba łąk twoją suknią
Świeży powietrze lasów jest twoim oddechem
Twoja mowa śpiewem ptaków
Hainich jest twoją jasną głową
Twój pocałunek jest głosem dzwonów
Las jest twoim zielonym płaszczem,
Twoja fryzura złotem kłosów
Kolorowo w twym domu rozkwitają
Kwiatuszki delikatne w pełni
Toja suknia jest ozdobą łąk
Członkami twymi - doliny i wzniesienia
Jesteś jak młoda panna
Turyngio, tak piękna!
Tak piękna!

Za szlaku na szlak
Na spotkanie słońcu
Przez chłód i znój
Za światłem i ciemnością
Ja odchodzę...

Odchodzę w obce krainy
Nogi bose ścierając
W sercu swoim chroniąc nadzieję
Ziemię swoją wspominam
Znowu biegnę w oczekiwaniu cudu
Do brzegów oceanu
Nowej ziemi oddam ja pokłon
Czymże ta ziemia jest sławna?

(Heidevolk)
Szli za słońcem, w towarzystwie swoich bogów
Podróżowali idąc na zachód
Do granic kraju
Gdzie morze połyka ziemię
Do ziemi gdzie krzyczą smoki
Do centrum, środka mojej natury
Droga cię będzie prowadzić
Witaj w mojej ojczyźnie

Ogrzej się przy ogniu, mój gościu
I zaspokoić pragnienie naszym piwem
Wiele kiedyś podróżowaliśmy
Ale nasze szczęście jest tutaj
Gdzie moi bracia wokół ognia
Piją w godzinach wieczornych
Gdzie opowiada się historie i śmiech
Rozbrzmiewa aż do świtu
Naszą radość znajdujemy
W lasach, na polach i na wrzosowiskach
Naszą radość znajdujemy
Nad brzegami Renu

Oj, jak się stęskniło serduszko blade
Oj, za rodzimą za krainą
Oj, pospieszmy o świcie
Tak! Do swojej Matuszki, Jasnej Duszy

I oto widzisz Ruś
Duszą śpiewając pieśń
Przez wir namiętności
Oto one - Rodzinne Kraje!
W łańcuchach zapomnienia
Przychodzącej mocy szczęścia
Zakrzykniesz:
"Tutaj jest moja ziemia!"
Ty krzykniesz:
"Tutaj jest moja ziemia!"




* Jednookim nazywa się Odyna (Wotana, Welesa), najwyższego boga w mitologii germańsko-skandynawskiej,
gospodarza Walhalli i boga wojny i zwycięstwa.
* Nerthus (Nerta) - w mitologii germańskiej bogini urodzaju, płodności i zemsty.
* Svitjods - w staronordyckiej geografii pojęcie pólnocnych krain - dziś w Norwegii i w północnej Rosji
*Heinich - wzniesienie na pn.-zach. Turyngii, najwyższe wzniesienie 483 m n.p.m.