Antonina Krzysztoń - Dwa Księżyce

Na sklepieniu nieba dwa księżyce lśnią
w głębokim szafirze złote gwiazdy mkną
w głębokim szafirze złote gwiazdy mkną

dokąd tak pędzicie gdzie skończycie bieg,
błyszczy szafir nocy gdzieś w sercu na dnie
błyszczy szafir nocy gdzieś w sercu na dnie

pierwszy księżyc jego drugi księżyc jej
nie znajdą jednego w żadnym wspólnym śnie
nie znajdą jednego w żadnym wspólnym śnie
w żadnym wspólnym geście czy w spojrzeniu wprost

prawdy którą kryje w duszach księżyc noc
prawdy którą kryje w duszach księżyc noc

nim odejdziesz powiedz ile było gwiazd
odbitych w jeziorze, kocham tylko raz
odbitych w jeziorze, kocham tylko raz

nim odejdę powiem ile było gwiazd
odbitych w jeziorze kocham tylko raz
odbitych w jeziorze kocham tylko raz

kocham tylko raz, kocham tylko raz,
kochasz tylko raz kochasz tylko raz

kochasz tylko raz
kocham tylko raz
kochasz tylko...