Anna German - Tak pragnę żyć

I. Czas przeznaczenia płynie rzeką,
nie wejdzie w nią dwa razy nikt.
Raz jak melodii śpiewne echo,
to znów jak armat gromki ryk.

Nie złapią go w swe sieci ludzie,
choć pięknym słowem wabią wciąż.
A on i tak przed siebie pójdzie,
przez gaje dat, przez godzin gąszcz.

Ref:
Tak pragnę żyć jak nigdy dotąd,
nie tlić się, lecz płomieniem trwać,
Jak wielki znicz, jak rwący potok
Co z gór przed sobą skały gna.
Nie boję się, naprzeciw idę
Ubrany w ......... (ubranym w maski twarzom dni?)
Ominę cierń śmiertelnych sideł
I los ginącej w morzu kry.

II. A może sił mi braknie na to,
by imię moje poznał świat.
I ważną w kalendarzu datą,
zaznaczył czynów moich ślad.

Przyjaciół serce mnie ogrzeje,
nie powiem: "kocham-świecie mój".
Nie zbiorę dnia, choć świt posieję,
wiatrakom każę ruszyć w bój.

Nie wyrwie mnie pamięci morze
i Ziemia zapamięta mnie.
Monogram mój na niebo stworzę,
przetworzy mnie w nieznane dnie (w przestworze niech nieznane mknie?)

Tak pragnę trwać po nieskończoność,
kpić z tych co będą żyli mniej,
W umysłach ich przez wieki płonąć,
na zawsze pragnąc z serc ich wejść.

Ref. Tak pragnę żyć.......