Andrzej Dąbrowski - To był flirt

Te zabawy lat trzydziestych dzisiaj śmieszą nas,
ale bywał kiedyś taki czas,
gdy to dżentelmen i dama, nim poznali się,
uprawiali z sobą pewną grę.

Jej zasady sprzed pół wieku wymagały, by
w czasie gry przestrzegać reguł gry,
by uznawać, że i partner jakieś prawa ma —
taka śmieszna, staroświecka gra.

To był flirt, to był flirt —
wiem, że słowo to wam dzisiaj nic nie mówi.
Dawny flirt, śmieszny flirt —
im się wtedy jeszcze chciało bawić w to.

Im się chciało, by to trwało nie godzinę, dwie,
lecz tygodnie, a co najmniej dnie.
Tyle tego ambarasu,
marnowali mnóstwo czasu —
jakże z tego dziś śmiejemy się!

Obyczaje lat trzydziestych rozśmieszają dziś —
komu dzisiaj przyszłoby na myśl
tracić czas na jakieś flirty, gdy osiągnął świat
taki postęp od tych dawnych lat?

Dziś inaczej jest, niż było, czasu mamy mniej,
by miłości kręte drogi przejść.
To jest zdobycz, którą postęp w tej dziedzinie dał —
znikł obyczaj, co się flirtem zwał.

Dawny flirt, śmieszny flirt —
bardzo słusznie, że już przeszła taka moda!
Dawny flirt, śmieszny flirt —
ale szkoda, ale jakby trochę żal…

Obyczaje lat minionych miały bawić, lecz
nagle nas wzruszają — dziwna rzecz…
I otacza nas powoli
śmieszna mgiełka melancholii,
i nie śmiejąc się, patrzymy wstecz.

To był flirt, dawny flirt…