Anastasios Rammos - T' astéria mou

Λέω πως σ’ έχω ξεπεράσει
πως την παλιά ζωή μας έχω κάνει παύση.
Ίσως να σ’ εχω πια ξεχάσει
ο πόνος της καρδιάς μου να ‘χει ξεθωριάσει.

Μα όταν αλλάζει ο καιρός, ξαναθυμάμαι
αυτό που λεν πως οι παλιές πληγές πονάνε.

Τ’ αστέρια μου ραγίσανε
μα η νύχτα μου αντέχει
δεν ξέρω ποιος πονάει πιο πολύ
εγώ ή αυτός που σ’ έχει.

Τ’ αστέρια μου χαθήκανε
και η νύχτα μου κοιμάται.
Μα όποιος αγαπάει δυνατά
τον πόνο δε φοβάται.

Μα όποιος αγαπάει δυνατά
τον πόνο δε φοβάται.

Λέω πως έχω προχωρήσει
απ’ τη στιγμή που είχαν οι δρόμοι μας χωρίσει.
Ίσως να σ’ εχω συγχωρήσει.
Ίσως ποτέ δε σ’ είχα αντιμετωπίσει.

Μα όταν αλλάζει ο καιρός ξαναθυμάμαι
αυτό που λεν πως οι παλιές πληγές πονάνε.

Τ’ αστέρια μου ραγίσανε
μα η νύχτα μου αντέχει
δεν ξέρω ποιος πονάει πιο πολύ
εγώ ή αυτός που σ’ έχει.

Τ’ αστέρια μου χαθήκανε
και η νύχτα μου κοιμάται.
Μα όποιος αγαπάει δυνατά
τον πόνο δε φοβάται.

Μα όποιος αγαπάει δυνατά
τον πόνο δε φοβάται.

Τ’ αστέρια μου ραγίσανε
μα η νύχτα μου αντέχει
δεν ξέρω ποιος πονάει πιο πολύ
εγώ ή αυτός που σ’ έχει.

Τ’ αστέρια μου χαθήκανε
και η νύχτα μου κοιμάται.
Μα όποιος αγαπάει δυνατά
τον πόνο δε φοβάται.

Μα όποιος αγαπάει δυνατά
τον πόνο δε φοβάται.