Aimer - Ninelie

Nawet jeśli poczujesz jedność z gwiazdami migającymi na niebie, lecz wszystkie twe marzenia nabrzmieją i spłyną wraz z ulewą, nie zaświecisz mocno.
Męczy mnie szukanie odpowiedzi i ciągła rywalizacja.
Jedyne co znalazłam w tym brzasku bez słońca to połamane jutro.

Chcę chwytać marzenia, mimo że wiem, jak cudowna i wolna jest nasza historia. Nawet jeśli ją krzyczysz, żaden dźwięk nie wyszedł poza zniszczony tunel. Pozwól więc, że w ciszy rozpalimy nasz płomień.

Próbujemy dopasować się do otoczenia jak puzzle, ciągnąc to puste kłamstwo. Jesteśmy jak dziwne nagrody na półce, szybko zapomniane.
Możesz zamknąć irytację w pudełku. Ona będzie tam czekać na swoją kolej, by omamić Cię chwilowymi sukcesami.

Dorastając nie zapomnij o marzeniach.
Nawet jeśli je zgubisz, szukaj mego głosu,
Stworzy on most przypomnienia.
By go usłyszeć bądź cicho i szukaj go wokół siebie.

Jego rytm niesie mnie wszędzie. Mijając miasta, przeniesie daleko na tamten świat. Z ostatnią miłością, zniekształcając obraz, którego nie mogłam wcześniej zobaczyć.
Tam opadną wszelkie bariery i zużyte pragnienia.

Drzwi do ideału otworzyły się, moje marzenia i płacz rozpadają się na kawałki.
Miasto radośnie tonie w burzliwym hałasie.
A ja pośród niego nadal będę śpiewać i kierować moim statkiem.
Dlatego musimy milczeć, by kiedyś znów zostać usłyszanym.

Nie bój się, nadchodzi świt
Nie bój się, nadchodzi świt
Nie bój się, nadchodzi świt
Nie bój się, nadchodzi świt.