Sound Horizon - El no Ehon - Majo to Lafrenze

Tłumaczenie:

"Jak zostały otwarte drzwi do Raju?"

Bujnie rosnące, ciemnozielone drzewa;
straszliwy płacz ptaków.
W pewnym samotnym lesie, z dala od cywilizacji,
zostało porzucone niemowlę

Na szczęście-lub nie szczęście- dziecko porzucone
jakby w celu ukrycia jej przed oczami innych
zostało odnalezione
Przez bystrooką czarownicę,
która została wygnana z królestwa-
Szkarłatną Old Rose

Srebrne włosy, oczy koloru ognia, cera biała niczym śnieg
Nie minęło wiele czasu kiedy to niemowlę
wyrosło na dziewczę tak piękne,
że ciężko sobie to wyobrazić

Wszystko jest stanem zmienności
i tak długo jak upływa- czas jest tym samym
Kurtyny podnoszą się,
ukazując historię wokół dwóch Rajów

"Lafrenze... Pod żadnym pozorem nie zapomnij."

Wiatr powiewa srebrne włosy Lafrenze
modlącej się za dusze zmarłych
Twoje małe usta, nucące żałobne pieśni...
Śpiewaj dalej Lafrenze
Puść echo swoich słów w stronę wieczności

Wąż pożerający czas
Kanon spalonych łańcuchów
Szaleńczo kwitnące Lycoris {kwiatki takie}
I Raj do którego nie mogą powrócić

Tu znajduje się rzeka, przez którą przejście jest niemożliwe
gdy płomień świec zgaśnie
Zapominając o początku, obejmuje bezkresne niebo...

[ --------Jak śmiałaś Lafrenze?] Gorycz harmonii płacze...
[---------Znienawidzona Lafrenze] Płomienie żalu płoną...

Mimo wiedzy, że to tylko przelotna iluzja
żyjące dusze nadal szukają Raju po drugiej stronie...
Martwe dusze także go szukają, niezdolne do powrotu...
Głębokie, zimne rzeki Hadesu
rozdzielają te dwa rodzaje {chodzi o 2 rodzaje dusz}

Uronione łzy płaczącej panny,
nie wyschną nawet gdy wieczność przeminie
One jedynie dolewają więcej wody do rzeki lamentu

Dziewczyna obudziła się ze swego koszmaru
słysząc cudowną melodię liry
Muzyk o smutnych oczach-
imię tego pięknego młodzieńca brzmiało...

"Lafrenze... nie zapomnij
Jesteś strażnikiem ostatniej bramy
chroniącej świat przed rękami umarłych
Nie powinnaś pozwolić, by bariera twej czystości się złamała"

Usłyszawszy to, zamknęła swoje usta
Wiatr uderzał w jej stronę- poczuła, że to samotność
była jej izolacją
Lecz kiedy on się pojawił, jej usta się otworzyły
Ogarnęła ją tak wielka radość,
że zapomniała o swej przysiędze

Ta magia w chwili gdy ich ręce się złączyły
Jej bicie serca sprawiło, że zabrzmiały małe, srebrne dzwonki
Ta magia w chwili, gdy ich oczy się spotkały
Zakazane płomienie zapłonęły- dziewczyna poznała miłość

Po kradzieży jednej, pragnieniem staje się dziesięć
Po kradzieży dziesięciu, pragnieniem staje się sto
Ten płomień nie zgaśnie póki nie pochłonie ich całkowicie

"Lafrenze... Pod żadnym pozorem nie zapomnij."

Śpiew pasji- płatki kwiatu niewinności Lafrenze rozproszyły się
Nie znając miłości ani nienawiści
Lafrenze wzięła w objęcia czarne niczym smoła płomienie
Błądząc samotnie w ciemności,
on otworzył klatkę z istotą związaną mrokiem
I upadł w głąb Hadesu będącego wnętrzem jej ciała...

Dźwięk kroków zdało się słyszeć coraz bliżej
Niedługo potem Orfeusz podał dłoń Eurydyce
i prędko wspiął się po schodach
Dziewczyna zaśpiewała mu okrutną klątwę
jako odpłatę za zdradę
Ach, już wkrótce... Oglądnął się za nią do tyłu...

Czy wiedźma dała życie Lafrenze?
A może Lafrenze dała życie wiedźmie?
Ta historia znajduje się na poprzedniej stronie kartki...



[tłumaczenie nie moje.]