Waldemar Kocoń (1949-2012)

Urodzony 17 kwietnia 1949 roku polski piosenkarz, autor piosenek. Jest absolwentem Średniej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Debiutował w Klubie Studentów Uniwersytetu Warszawskiego Hybrydy. Zdobył I nagrodę na Kiermaszu Piosenki Studenckiej za piosenkę Wracaj (muz. J. Pilecki, sł. R. Bogdan) w 1969 roku. Po zajęciu I miejsca w programie telewizyjnym Proszę Dzwonić (1969) otrzymał propozycję współpracy z radiem, telewizją, Pagartem, Stołeczna Estradą i Polskimi Nagraniami. W 1971 roku zarejestrował debiutancki singiel dla wytwórni Muza. Brał udział w wielu krajowych i zagranicznych festiwalach, zdobywając nagrody i wyróżnienia. Związując się ze studiem piosenki ZAKR-u w warszawskim hotelu Bristol, Kocoń na kilka lat trafia pod wokalno-artystyczne skrzydła wybitnej śpiewaczki, reżysera i pedagoga Marii Fołtyn. Występuje w największych salach koncertowych w Polsce, Niemczech, w krajach byłego ZSRR, Bułgarii i byłej Czechosłowacji. Wielokrotnie wyjeżdżał na występy dla Polonii w USA i Kanadzie. W listopadzie 1981 roku pojechał tam po raz szósty. Stan wojenny zastaje go w Nowym Jorku. Rok później mieszkał w Chicago. Prowadził w ośrodkach polonijnych własny program One Man Show i własny program radiowy Kocoń Przed Północą (od 1991 roku). Poza owacyjnie przyjmowanymi występami dla Polonii, w repertuarze poszerzonym o światowe standardy czy utwory kompozytorów włoskich, hiszpańskich, rosyjskich, amerykańskich Kocoń daje się poznać publiczności obcojęzycznej nie tylko w Ameryce, ale również w Kanadzie i Australii. Liczne polsko – amerykańskie recenzje są tego potwierdzeniem. Wydał 16 płyt: Waldemar Kocoń (1974), O samym sobie (1975), Wielki romans (1978), Znaki miłości (1995), Przeobrażenia (2000), Dla Ciebie Polsko, Tobie Ameryko (2002), Wyznania Najcichsze (2004), Dla Ciebie Polsko (2006), Zagrożenia (2007). Na wniosek artystów, twórców i producentów Polskiego Stowarzyszenia Estradowego otrzymał statuetkę Prometeusza za najwyższe osiągnięcia artystyczne i twórcze dla sztuki estradowej. Po 19 latach powrócił do kraju. Poza występami czynnie działał na rzecz ochrony zwierząt, zwłaszcza dzikich kotów. 2 września 2012 roku artysta zmarł na białaczkę w szpitalu w Grodzisku Mazowieckim. 10 września 2012 jego prochy spoczęły w kolumbarium na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Zgodnie z życzeniem artysty pogrzeb miał charakter świecki.