Status Quo

Brytyjski zespół rockowy, który od wielu lat jest już legendą angielskiego rocka. Płyty formacji sprzedały się w łącznym nakładzie 112 mln egzemplarzy, a w Top 10 brytyjskiej listy przebojów znalazły się aż 22 utwory grupy. Specyficzny kolaż bluesa, country i rocka fascynuje już trzecie pokolenie fanów, a rockmeni dalecy są od przejścia na muzyczną emeryturę. Korzenie zespołu tkwią w londyńskiej formacji Spectres, której członkami byli Francis Rossi i Alan Lancaster. Zespół wydał trzy słabo przyjęte single, zanim zmienił styl i zaczął grać psychodelicznego rocka, jednocześnie zmieniając nazwę na Traffic Jam. Kiedy ukazał się kolejny singiel, który nie wzbudził zainteresowania słuchaczy, w sierpniu 1967 roku do zespołu dołączył Rick Harrison, a grupa zmieniła nazwę na Status Quo. Już pod koniec roku ukazał się pierwszy singiel formacji Picture Of Matchstick Men i wkrótce znalazł się na 7 miejscu brytyjskiego zestawienia, a już po kilku miesiącach na 12 w USA. W 1968 roku zespół wydał kolejne single, na których pojawił się następny przebój Ice In The Sun, po czym ukazał się ich debiutancki album Picturesque Matchstickable Messages Fron The Status Quo. Przez następne lata muzycy próbowali powtórzyć sukces jaki przyniosły pierwsze single i tworzyli materiał w podobnym psychodelicznym klimacie. Gdy kolejny wydany album w 1970 roku, niczego nie zmienił w pozycji zespołu na rynku muzycznym, zaczęli grać dużą ilość koncertów i dzięki temu powoli zaczęli zdobywać popularność w całej Anglii. W latach 70-dziesiątych grupa postawiła na sprawdzone brzmienie i kolejne wydawane płyty zajmowały miejsca w pierwszej dziesiątce Top 10. Pomimo sukcesów na kontynencie europejskim, Ameryka pozostawała głucha na Status Quo. W latach 80-tych nastąpiły zmiany personalne w zespole - najpierw perkusistę Johna Coughlana zastąpił Pete Kircher. Słychać go już na płycie Never To Late z 1982 roku. Później nasiliły się nieporozumienia między Alanem Lancasterem a gitarzystami Rossim i Parfittim, którzy tworzyli większość materiału. W konsekwencji Lancaster opuścił zespół i wytoczył kolegom proces o zakaz używania nazwy Status Quo, który jednak przegrał. Ostatecznie miejsce Lancastera zajął John Edwards, a Kirchera - Jaff Rich. Na klawiszach grał Andy Brown. Kolejne albumy grupy cieszyły się dużym powodzeniem w Wielkiej Brytanii i w Europie. Zespół nagrał w sumie 33 albumy, z których najnowszy ukazał się we wrześniu 2005 roku i nosił tytuł The Party Ain’t Over Yet.