Kat Dahlia urodziła się na początku lat '90-tych w Miami Beach, na Florydzie, jako dziecko dwójki kubańskich emigrantów. Swoje pierwsze kroki na scenie muzycznej zaczęła stawiać w wieku 8 lat, kiedy to po raz pierwszy chwyciła za mikrofon i nagrała własne utwory. W kilka lat później, gdy stuknęła jej 15-tka, zaczęła pisać swoje teksty pod instrumentale ściągane na lewo z YouTube'a, gdyż… Nie miała producenta ani zespołu, który mógłby zapewnić jej zaplecze muzyczne.

W wieku 18 lat Kat, z zaoszczędzonymi poprzez pracę jako kelnerka pieniędzmi, zdecydowała się dać susa z Miami do New York City, jak sama mówi "bo taką miała ochotę". W NY wdała się w związek, o którym dziś mówi, że był bardzo toksyczny i stanowił dla niej twórczą inspirację, dzięki której wciąż powstają utwory.

W bliżej niewyjaśnionych okolicznościach (nie mniej jak jej data urodzenia, skrzętnie ukrywana i owiana tajemnicą), powstały jej EP-ka, oraz teledysk do utworu Gangsta. Z tym materiałem, za wstawiennictwem promotorki Amandy Berkowitz, trafiła do Sylvii Rhone - wieloletniej prezes Universal Music Motown w Stanach Zjednoczonych. Warto tu wspomnieć, że UMM to wytwórna, która w pewnym czasie przejęła schedę po legendarnym Motown, znanym z najwyższej klasy R'n'B i soulu w latach '60-tych, '70-tych i '80-tych, a także mająca u siebie takich tuzów nowoczesnego hip-hopu i R'n'B, jak Lil Wayne, Nicki Minaj, Drake, Nelly, Akon, czy legendy pokroju Erykah Badu oraz Steviego Wondera.

EP-ka zagwarantowała Kat podpisanie kontraktu z Vested In Culture, nowym labelem podlegającym Sylvii Rhone, będącym jednocześnie wspólnym przedsięwzięciem z Epic Records. Debiutancki album Kat, zapowiadany na obecny rok, będzie również pierwszym albumem, który ukaże się nakładem tejże wytwórni.

Tyle w kwestii historii. A jak jest z muzyką? Cóż, singlowe Gangsta rozwala na kawałki. Surowy bit, z delikatnymi, ledwo słyszalnymi smykami, i niepokojącą pętlą z pianina, której na ścieżce dźwiękowej do swoich filmów nie powstydziłby się sam Hitchcock, to wyjątkowo przemyślany i udany pakiet. Do tego brudna, twarda tematyka, do której znakomicie pasuje wokal Kat: mimo wciąż młodego wieku już mocno kontrolowany, jednak nie jedwabny a pełen interesujących i intrygujących rys; głęboki, pełen emocji, pasji i feelingu, którego na próżno szukać u wielu prefabrykowanych gwiazd muzyki pop, trwających w nierozerwalnym mariażu z Auto-Tune'em.

O tym, że na Kat warto zwrócić uwagę, niech świadczy również to, że otrzymała ona wyróżnienie hip-hopowej telewizji BET w kategorii Music Matters (w wolnym tłumaczeniu: Istotna Muzyka); telewizji, która tradycyjnie jest dość mocno afrocentryczna, i stosunkowo rzadko obejmuje patronaty nad twórczością artystów nie będących Afroamerykanami.