Edmund Andrzej Fetting (ur. 10 listopada 1927 w Warszawie, zm. 30 stycznia 2001 w Warszawie) – polski aktor i piosenkarz.

W latach 1947-48 współzałożyciel i kierownik zespołu jazzowego "Marabut". W 1949 zrezygnował ze studiów na PWST, po tym jak uznano, że nie ma predyspozycji do zawodu aktora, zdaniem pedagogów był za smutny, i rozpoczął występy w teatrze. Egzamin zdał eksternistycznie w 1951r.

Był aktorem Teatru Ziemi Opolskiej w Opolu (1949-1952), Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (1952-1953), Teatru im. S. Jaracza w Łodzi (1953-1956) i Teatru Nowego w Łodzi (1956-1957). Przełomem w karierze okazał się angaż do Teatru Wybrzeże w Gdańsku (1957-1960), gdzie pracował z wybitnymi reżyserami, m.in. z Zygmuntem Hübnerem i Andrzejem Wajdą. Zagrał m.in. Raskolnikowa w Zbrodni i karze według Fiodora Dostojewskiego, Polo Pope'a w Kapeluszu pełnym deszczu Michaela Vincente Gazzo i szekspirowskiego Hamleta.

Z Gdańska Fetting trafił do Teatru Dramatycznego w Warszawie (1960-1966), który był wówczas jedną z wiodących scen stolicy. Tutaj stworzył znakomite kreacje w sztukach współczesnych (Sławomira Mrożka, Friedricha Dürrenmatta, Arthura Millera). Z Warszawą Fetting związał się do końca życia, występując kolejno w Teatrze Ateneum (1966-1974), Teatrze Powszechnym (1974-1982), Teatrze Na Woli (1982-1986) i Teatrze Nowym (1987-1988). Gościnnie pojawiał się także na scenach Teatru Współczesnego, Teatru Rozmaitości i Teatru "Komedia". Z tego okresu pochodzą role Petersa w Niemcach Leona Kruczkowskiego, Hrabiego Henryka w Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego, Fryderyka Chopina w Lecie w Nohant Jarosława Iwaszkiewicza, Pastora Mandersa w Upiorach oraz Doktora Ranka w Domu lalki Henrika Ibsena, a także Porfirego w Zbrodni i karze według Fiodora Dostojewskiego.

Edmund Fetting grywał też w spektaklach Teatru Telewizji. Stworzył świetne kreacje m.in. w Wilkach w nocy Tadeusza Rittnera (Morwicz), Skowronku Jeana Anouilha (inkwizytor), Sławie i chwale według Jarosława Iwaszkiewicza (Edgar Szyller), Weselu Figara Pierre'a Beaumarchais (hrabia Almaviva), Play Strindberg Friedricha Dürrenmatta (Kurt). Występował też w niezwykle popularnym w latach 60. i 70. telewizyjnym Teatrze Sensacji ("Kobra").

Zagrał w kilkudziesięciu filmach. Wśród najważniejszych kreacji filmowych są m.in. role Józefa Hallera w "Śmierci prezydenta" Jerzego Kawalerowicza, porucznika Kaplińskiego w "Zbrodniarzu i pannie" Janusza Nasfetera czy rola tytułowa w filmie "Lokis". Z seriali telewizyjnych warto wymienić role w "Wielkiej miłości Balzaka", "Czarnych chmurach", "Królowej Bonie" i "Nad Niemnem". W latach 80. aktor ograniczył pracę w filmie z powodu choroby serca.

Był wykonawcą popularnych piosenek filmowych. Wykonywał piosenkę "Ballada o pancernych" (Agnieszka Osiecka, Adam Walaciński) oraz utwór "Przed nami Odra" ("Piosenka 7 kompanii") pochodzące z serialu "Czterej pancerni i pies". Piosenka "Nim wstanie dzień" z filmu "Prawo i pięść", (Agnieszka Osiecka, Krzysztof Komeda) została napisana specjalnie dla niego.

W latach 60. aktor prowadził w radiu audycję "Radiowe Studio Piosenki". Chętnie wykonywał ballady Bułata Okudżawy, piosenki Charles'a Aznavoura i utwory Kurta Weilla. Artysta posiadał ciepły, nastrojowy głos. Widzów i słuchaczy ujmował nie tylko talentem, ale też spokojem, opanowaniem i kulturą osobistą.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980) i Złotym Krzyżem Zasługi (1974).

Edmund Fetting został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Powązki Stare, kwatera 74-I-28).