Ziarecki - Trzy lustra

1.
Ja mam wciąż te lustra, widzę ten obraz,
to szczęście, to wszystko, promienieje od nas.
To w przeszłości było nie bardzo ciekawie,
to te pierwsze lustro, utonęło w stawie.
Tych łez i rozpaczy, choć było minęło,
ja kocham cię myszko, życie mnie z nóg ścięło.
I myśląc o czasie, co nie był wesoły,
co przez me uczucia czekałem do szkoły.
By zobaczyć Ciebie, to w lustrze przyszłości,
ja wtedy tak bardzo pragnąłem miłości.
To w sercu mym gości i czeka na wybuch,
a ja moja miłość daję w kształcie rymów.
Bez rozpaczy teraz, bo szczęście mi dałaś,
Ziareczka wybrałaś i już całowałaś
i chciałaś go mieć, przez ten długi czas,
a w mym sercu dzieciak, już doznał ten blask.

2.
W lustrze teraźniejszość, ja widzę to wszystko,
gdy jesteś koło mnie, gdy jesteś już blisko
i dajesz mi wszystko, to czego mi trzeba,
to dla mnie ten świat, jak kawałek nieba
i tylko od Ciebie, bo kocham nad życie,
i nie wiem jak mówić, więc wale na bicie
i ty to doceniasz i cieszysz się ze mną,
to aż po sam grób, ja wiem to na pewno.
Uczucie w nim jedno, bo wiele ich jest,
a kawałek to tylko uczucia jest gest.
To życiowy test, do naszej przyszłości,
pocałujesz, tulisz i nigdy nie dość mi
i ten kto to pomści, niech skona już teraz,
bo kartka do Ciebie jest już bardzo szczera.
Miewałem to nieraz, nie wiedziałem jak,
te życie i ty, dawałaś mi znak.

3.

Niech teraz w przyszłości kawałek Cię muśnie,
bo wszystko to widzę w tym trzecim już lustrze.
I nie życie w pustce, czy rozpaczy ciężkiej,
bo jesteś ty ze mną i to już jest piękne
i ja nie wymięknę, bo już nie przestaję,
bo już od początku się nic nie poddaję
i kocham Cię dalej i jesteś już starsza
mi też przyszło lat, lecz dalej mam farta.
To szczęśliwa karta, ty i ja do końca,
w promieniach gorąca, w promieniach ty słońca,
ja jako obrońca, po ślubie, mieszkanie,
te dzieci, ta praca i tak już zostanie
i te nazywanie, zdrobnienia "misiaku",
a ja to utrwalam, słuchaczu na tracku
i pragnę Cię więcej, na zawsze dziewczyno,
bo wiem, że uczucia już nigdy nie miną.