Zdolna - Wyschnięte usta

Cholernie zimne niebo tego dnia śmieje się ze mnie
Zawisło między bólem a niesamowitym szczęściem
Spowiadam się z siebie mam wiele ? motywów
Bo w tym mieście żyje się w imię zdrowego egoizmu
Boże weź mnie wyzwól nim opadną płatki śniegu
I zdmuchnięte z czyichś rzęs znów rozdeptam je na brzegu
Na przekór temu co rozbiło wszystkie lustra
I do zimnego szkła przyłożyło me wyschnięte usta
Czas ponownie ustał albo czas stał się za szybko
Gdy młodzieńczy idealizm nazwał mnie kurwa artystką
I zrobiłam wszystko i szukałam antidotum
By nauczyć się świata albo żeby świat dał mi spokój
Teraz świat tracę z oczu serce wybija arytmię
Przez emocje, które stały się życiowym powiernikiem
Teraz myślę, że to przykre, gdy przede mną kartka pusta
A na niej jedna łza i odbite wyschnięte usta

Czuję chłód i znów mam zimne usta
Wyschnięte od kłamstwa, płaczu taka prawda
I jest mi przykro, bo zawiodłem swoich bliskich
Chcieli pomocy, olałem, jestem nikim
Może i dlatego, że nikt mi nie chciał pomóc
Gdy stałem nad przepaścią, szyja, pętla i mnie nie ma
Jakbym odszedł już nie zagrał na tej scenie
To kto okazałby się wtedy godnym przyjacielem
Ale widzisz wciąż tu jestem i wkładam w to serce
Bo nikt mnie nie zrozumie lepiej niż sam siebie
Wiesz myślałem nad tym i łza kręci się w oku
Bo wszystko tak proste staje się trudne po prostu
Moje dzieciństwo liczyło się z ? a więc ?
Boli cię, że piszę o rodzinie dla mnie to nie wstyd
Ojciec alkoholik wiem, byłem wtedy małym chłopcem
Choć teraz za tamten ból na kogoś wyrosłem