Zdolna - Kanał prod.Ghost

Czas doprowadził mnie do bycia wariatką,
wyznaczył mi barwę-emocjonalny Picasso.
Dał świat mi na własność i nauczył podejścia,
ale dziś mnie męczy osobowość po przejściach.
Mam myśli epicentra i nie widzę aspektów,
by opanować, jak Ty życia do perfektu.
Już znam smak zakrętów i wiem jak się zbuntować.
Jestem nielegalnym światem, a trochę szkoda.
Od lat myślę, czy istnieje granica ironii,
jeśli tak, przekroczyłam już jej wszystkie progi.
Znów mija parę godzin, wiesz wszystko się powtarza,
tak samo mylą pozory - to przyzwyczaja.
To pierdolony kanał mojej tożsamości.
W to,że Bóg mnie z kimś pomylił - nie mam wątpliwości.
Dziś wrzucę to na głośnik, by zrzucić kamień z serca
i wkurwię się bo coś rozjebało mój wszechświat.

(Coś rozjebało mój wszechświat, czujesz?)

Już chyba znam na pamięć synonimy prawdy,
karzesz mi siebie przepraszać?
Chyba jesteś niepoważny.
Zmieniliśmy się każdy i chuj z tym kto zaczął,
ale czemu po pół roku nie poznaję mych przyjaciół.
Minęło w chuj czasu i w chuj jest mi szkoda,
że po paru miesiącach tak fatalnie to wygląda,
Życie to fotomontaż,cholerna przeróbka.
Zawsze chciałam stąd uciec,a dziś wyjeżdżam smutna.
Mam wizerunek jutra i boję się co będzie.
Boję studiów się i zmian, ale może mi przejdzie.
A może sfiksuje prędzej i szlag trafi plany,
a ja znów wejdę z butami w jakiś kanał pojebany.
To smutny tekst o życiu-racja,lubię tak pisać,
ale weź nie pytaj czy depresje mam albo przypał.
To artystyka nie pozwala mi na obojętność,
to nie smutek, a wrażliwość na świata ból i piękno
Na świata ból i piękno...