Wolfgang Amadeusz Mozart - Requiem-Sequentia

Dzień to gniewu, dzień co zburzy
I w popiołach świat zanurzy
Jak z Sybillą Dawid wróży


O, jak wielka będzie trwoga
Gdy przed ścisłym sądem Boga
Stanie Grzesznych rzesza mnoga


Odgłos trąby archanioła
Grzmiąc wśród grobów dookoła
Wszystkich przed tron Boży zwoła


Śmierć z przyrodą oniemiała
Ujrzy cud, gdy ludzkość cała
Na sąd pójdzie zmartwychwstała


Księgę ludzkich spraw otworzą:
Z niej to przed stolicą Bożą
Przeciw światu śledztwo wdrożą


Sędzia tedy, gdy się zjawi
Co się kryło jawnym sprawi
Nic bez pomsty nie zostawi


Cóż ja powiem, człek ubogi:
W czyje mi się schronić progi,
Gdy i święci nie bez trwogi?


Królu straszny w swej wielkości,
Co świat zbawiasz mimo złości,
Zbaw mnie, Zdroju łaskawości!


Pomnij, Jezu mój łaskawy,
żem przyczyną męki krwawej:
nie gub mnie w on dzień rozprawy


Ty szukałeś mnie znużony,
jam przez krzyż Twój odkupiony:
niech nie będzie trud stracony


Słusznie pomsty sędzio, Panie,
Racz darować zlitowanie,
Nim rozprawy dzień nastanie


Zbrodniarz, kajam się za winy,
Twarz mi palą grzeszne czyny;
Boże, przyjm me przeprosiny


Tyś odpuścił Magdalenie,
Dał łotrowi przebaczenie;
Ufam też i ja w zbawienie


Choć nie umiem prosić godnie,
Wszakże osądź mnie łagodnie:
Nie karz piekłem za me zbrodnie


Daj mi miejsce w owiec gronie
I od kozłów miej w obronie,
Stawiając mnie po prawej stronie


Gdy już pójdą potępieni
W wiekuisty żar płomieni
Wezwij mnie, gdzie są zbawieni


Błagam z czołem pochylonym,
Sercem też na proch skruszonym:
Czuwaj, Panie, nad mym skonem.


Dzień ów łzami zlan gorzkimi
W którym na sąd z prochu ziemi
Grzeszny człowiek wstanie żywy.
Bądź mu, Boże miłościwy,
Dobry Panie, Jezu,
Daj Duszom zmarłych wieczny raj. Amen