Verba - Muszę zapomnieć

1. Ostatnio spotkałem dawnego ziomka
Los mu nie szczędził bólu, ale się nie poddał.
Opowiem ci jego prawdziwą historię
Bez zmyślania jego zbór wspomnień.
Kilkanaście lat temu, dla wielu jeszcze zza gówniarza
Planował przyszłość, matura świeżo zdana.
Wakacje mijały on czekał na studia
Pracował dorywczo, bo wydatków studnia.
Uczynny typ pomagał ludziom bezinteresownie
Jakbyś go znał byłby twym najlepszym ziomkiem.
Przyjaciel prosił go o podwózke z wesela
Ten mimo przeziębienia pojechał bez zastanowienia.
To ta chwila gdy pomagasz komuś robiąc z siebie samobójcę
Zmęczony zasnął za kółkiem.
Auto dachowało wtedy stracił przytomność
Piętnaście metrów od auta się ocknął.
Nie budź mnie, śpię kłócił się z ratownikiem
Mariusz mnie zabije, że mu rozjebałem brykę.
Potem w karetce ból i brak czucia w nogach
Z panną pójdę na imprezę jak wrócę do zdrowia.

Ref: Muszę zapomnieć, nie będzie już nas
Ta jedna chwila zniszczyła mój świat.
Muszę zapomnieć, nie będzie już nas
Wtedy spotkaliśmy się ostatni raz.

2. Gdy się obudził rodzice czekali na niego bezradnie
Oni już wiedzą, że nic nie będzie tak jak dawniej.
Jego dziewczyna mieszkała blisko szpitala
Jednak wkrótce odwiedzać go przestała.
Zwrócił jej wolność, wiesz co mówi gdy o nią pytają?
Że te młode wilki to jednak zapominają.
Odeszła z innym skreślając go z pamięci
Ślub, dziecko, rozwód i tak się kręci.
Tamten kumpel zapomniał o swym przyjacielu
Po wypadku pozostaje przyjaciół niewielu.
Nie zapyta jak się czuję, nie odwiedzi
Co to jest za kompan co na wózku siedzi?
A on patrzy na światło zniczy cmentarza
Ta świadomość, że już nigdy życia nie poskłada.
Ma tatuaż, tę historię i matki oczy swej płaczące
O dziewczynie chce zapomnieć.

Ref: Muszę zapomnieć, nie będzie już nas
Ta jedna chwila zniszczyła mój świat.
Muszę zapomnieć, nie będzie już nas
Wtedy spotkaliśmy się ostatni raz. /x2