Toma Zdravković - Dotak’o sam dno života

Dotknąłem życiowego dna
i piekła, i otchłani
A Ty zabrałaś moją duszę, ech Ty przeklęty kobiecy potworze, a przez Ciebie nie mam spokoju, ani w snach, ani na jawie
Co zrobić by mój smutek, moja udręka,
moje serce w moment o Tobie zapomniały?
Co zrobić by mój smutek, moja udręka,
moje serce w moment o Tobie zapomniały?
Biczowali moją duszę, huragany i tornada
ale Ty mi serce skradłaś, przeklęta młoda kobieto
dlatego nie mam spokoju ani w snach, ani na jawie
Co zrobić by mój smutek, moja udręka,
moje serce w moment o Tobie zapomniały?
Co zrobić by mój smutek, moja udręka,
moje serce w moment o Tobie zapomniały?
Jest głęboko, jest daleko, ja poczułem że jest miękkie
Osiągnąłem dno życia, teraz wierzę w przeznaczenie
lecz więcej cię nie będzie ani w snach, ni na jawie
Co zrobić by mój smutek, moja udręka,
moje serce w moment o Tobie zapomniały?
Co zrobić by mój smutek, moja udręka,
moje serce w moment o Tobie zapomniały?
momentalnie zapomniały