Tindersticks - Chocolate

Było idealne piątkowe popołudnie, robota prawie skończona. Dom, który dekorowaliśmy, należał do pewnego staruszka, zawsze chodzącego w tym samym trzyczęściowym garniturze, który był jego własnością zapewne od czasów demobilizacji. Ów pan zdawał się ciągle być w drodze na pocztę, wiecznie nosząc pod pachą paczki owinięte w brązowy papier i pozaklejane taśmą. Przynosił nam kiczowatą kawę w chińskiej porcelanie i talerzyki pełne biszkoptów z kremem angielskim. Dom, który posiadał, należał wcześniej do jego rodziców, którzy zmarli kilka lat temu, jedno kilka tygodni po drugim. Byli jedynymi ludźmi, z którymi kiedykolwiek mieszkał, ów dom zaś był jedynym miejscem, w którym kiedykolwiek był zameldowany. Zastanawiałem się, co stanie się z domem, kiedy staruszek umrze.

Do mojej kawalerki stamtąd szło się tylko chwilkę. Kiedyś był to dom podobny do tego, w którym mieszkał staruszek, teraz był porozbijany na wiele pojedynczych pomieszczeń do wynajęcia. Dawno temu był tam też wielki ogród, zupełnie jak ten ów staruszka, lecz wkrótce wybudowali tam parterowy nowoczesny blok, w którym znajdował się gabinet stomatologiczny oraz pedikiurzystka.

Miałem kuchenkę elektryczną w pokoju, acz używałem jej jedynie w zimie, żeby było cieplej; obok kuchenki stał zlew, nad nim zaś szklana półka, na której leżała szczoteczka do zębów i pudełko Marlboro. W jednym z kątów pokoju stał stół z pojedynczym krzesłem, w drugim zaś stało łóżko, a po środku było około cztery metry kwadratowe wolnej przestrzeni. Pod łóżkiem miałem drewnianą szufladę zawierającą większość moich ubrań, cała ich reszta wisiała na oparciu krzesła. Stół był zajęty przez odtwarzacz płyt kompaktowych, zaś pod stołem leżało kilka pudełek z nagraniami. Łazienka dla pierwszego i drugiego piętra znajdowała się naprzeciwko mojego pokoju; miała licznik wody, więc płaciłeś dwa razy po pięćdziesiąt pensów i czekałeś pół godziny, aż ci się woda zagrzeje, jednocześnie pilnując drzwi, żeby ci jakiś dupek nie podwędził kolejki. Mieliśmy też dwie toalety - jedną na górze i jedną na zewnątrz, ale nikt już nie używał tej drugiej, więc często widywano tam prostytutki, które zabierały klientów na szybki numerek. Ja sam spędzałem w moim pokoju jak najmniej czasu tylko mogłem, tak więc tego wieczora moja skóra wciąż była jeszcze ciepła i gładka po kąpieli, kiedy wyszedłem na miasto.

Siedziałem zatem na tym samym stołku, co zwykle, w tym samym pubie, co zwykle, o 6.30, w towarzystwie jakiejś dwunastki stałych klientów, którzy zawsze się tu kręcili o tej porze, ładni i zrelaksowani przed natłokiem, który zjawia się tu po ósmej. Tak więc wpierw tłoczyliśmy się się wokół malutkiego barku, by później otoczyć stoły bilardowe; w bilardzie tutaj była taka zasada, że zwycięzca zostaje, ty wpisujesz się kredą na tablicę i czekasz na swoją kolej. Wyzywający płacił za grę, więc jeśli dobrze ci szło, grałeś calutką noc. Tego wieczora byłem świetny. Ona weszła do sali dokładnie w momencie, kiedy trafiłem czarną; kolejny gościu z listy schylił się nad otworem w stole i wrzucił bilony. Przywykłem do widoku ów pani w otoczeniu bordowej, flokowanej tapety i czerwonego, aksamitnego obicia w pubie nocnym ,,Sunday" za rogiem; wyglądała zupełnie inaczej, kiedy stała tutaj, wyglądała całkiem nieźle, zerkała na mnie co chwila. Skończyłem grać tak szybko, jak tylko mogłem, bez jakiejś ostrej porażki, i stanąłem obok niej.
- Chciałbyś może drinka? - spytała.
- Ja stawiam. Co chcesz? - odpowiedziałem.
- To, co ty - odparła.
Jednym z niezaprzeczalnych plusów bycia stałym klientem, kiedy bar jest przepełniony, jest to, że wystarczy tylko ruszyć brwią i pokiwać parę razy, a już nad głowami ludzi podają do ciebie dwie butelki Holsten Pils. Potańczyliśmy trochę, w rytm cudzych ,,przepraszam", jednocześnie próbując unikać morza łokci i końców kijów bilardowych, aż w końcu zdecydowaliśmy się przejść dalej. Było za wcześnie, żeby pójść do klubu, więc zaszliśmy za róg do pubu nocnego ,,Sunday". W piątki wciąż było w miarę tłoczno, pełno jakichś par i studentów. Pub miał opinię baru dla gejów - pewnie dlatego zaglądali tu studenci: żeby czuć się bezpiecznie.
Była moim marzeniem. Piliśmy Pernody i Blacki, rozmawialiśmy o Johnie Barrym, Fordach Cortina (ona wolała Mark III), o tym, co było lepsze: żel czy brylcreem. Ja wolałem brylcreem. Zgodziła się nawet ze mną, kiedy powiedziałem, że ,,W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości" to najlepszy film o Bondzie, jeśli potraktujesz go całościowo, a nie skupisz się tylko na roli George'a Lazenby. Paliła Silkcuty, Marlboro były jej obojętne, za to oboje mieliśmy wielki sentyment do cygar Old Port.
Przenieśliśmy się do klubu. Poszliśmy na górę, zjedliśmy klika cebulowych bhaji, zeszliśmy na dół do cichego barku pomiędzy parkietami do tańca. Zdecydowaliśmy się wyjść szybciej - uwierz mi, nie chciałbyś tutaj być, kiedy zapalają światła. Pewnie w życiu więcej byś już tu nie przyszedł. Szurając nogami nieco depresyjnie, otworzyliśmy wejściowe drzwi; teraz był dobry moment na to, żeby wstać i sobie pójść, kiedy lokal wciąż był jeszcze czarną dziurą, ciepłą i wypełnioną dymem, pełną możliwości...

Mieszkała niedaleko rzeki, po drugiej stronie miasta. Kolejka do taxi w pobliżu frytkarni Late Night (frytki stamtąd były najgorszym, co mogłeś sobie zafundować, choć i tak o tej porze lokal pękał w szwach) była piekielnie długa, jak zawsze zresztą. Na zewnątrz nic, tylko bójki i rzyganie. Wskoczyliśmy do taksówki, nic oprócz nas nie miało znaczenia.
Wynajmowała pokój w kawalerce podobnej do mojej, zrobiła z nim coś, przemalowała trzy ściany, nałożyła nań jakąś starą tapetę z gwiazdkami w stylu lat pięćdziesiątych, zawiesiła spory plakat z Bowiem na jednej ze ścian i całkiem ładne zasłony na okna, w sumie łatwo by mi było zmienić normy mojej kawalerki ze stylu ,,woodchip magnolia" (?). W końcu to była moja praca. Tutaj stało kilka lampek, tam porozkładała świeczki. Zrobiła nam porządną gorącą czekoladę, nie tę gównianą, z maszyny. Miała biszkopty Fox's i malutką butelkę Cointreau. Koniec idealnego dnia. Smak czekolady, papierosa i pomarańczowego likieru sprawiły, że jej usta smakowały jeszcze lepiej. Zdjąłem jej spódniczkę w szkocką kratę, zająłem się też czarnymi, wełnianymi rajstopami, moje usta powędrowały w górę jej nóg... Co, do kurwy? Duży, stojący kutas wpieprzył mi się w oko.
- Cholera jasna! Jesteś facetem!
Miałem ochotę wyskoczyć z wrzaskiem przez okno. Nie mogłem się ruszać... Ona... on... wciąż wyglądał tak samo... Rozbolała mnie głowa, chciałem coś zrobić, powiedzieć... Trzymał mnie w ramionach, łkając...
- Przecież musiałeś wiedzieć, jak mogłeś nie zauważyć? - a później: - Kocham cię. Mogę być twoją kobietą...
Jego oczy wciąż wyglądały tak pięknie, były ciemnobrązowe, a jego usta w dalszym ciągu czekoladowo-pomarańczowe.
- Cholera! - powiedziałem. - I tak nigdy nie lubiłem dużych piersi...