Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
The Dubliners
Popularne teksty
The Dubliners - The Foggy Dew
The Foggy Dew
Tekst dodał(a): Kaora
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): Turin
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): avatarm
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
As down the glen one Easter morn
To a city fair rode I
There Armed lines of marching men
In squadrons passed me by
No fife did hum nor battle drum
Did sound it's dread tattoo
But the Angelus bell o'er the Liffey swell
Rang out through the foggy dew
Right proudly high over Dublin Town
They hung out the flag of war
'Twas better to die 'neath an Irish sky
Than at Sulva or Sud El Bar
And from the plains of Royal Meath
Strong men came hurrying through
While Britannia's Huns, with their long range guns
Sailed in through the foggy dew
'Twas Britannia bade our Wild Geese go
That small nations might be free
But their lonely graves are by Sulva's waves
Or the shore of the Great North Sea
Oh, had they died by Pearse's side
Or fought with Cathal Brugha
Their names we will keep where the fenians sleep
'Neath the shroud of the foggy dew
But the bravest fell, and the requiem bell
Rang mournfully and clear
For those who died that Easter tide
In the springing of the year
And the world did gaze, in deep amaze
At those fearless men, but few
Who bore the fight that freedom's light
Might shine through the foggy dew
Oh, back through the glen I rode again
And my heart with grief was sore
For I parted then with valiant men
Whom I never shall see more
But to and fro in my dreams I go
And I'd kneel and pray for you
For slavery fled, O glorious dead
When you fell in the foggy dew
To a city fair rode I
There Armed lines of marching men
In squadrons passed me by
No fife did hum nor battle drum
Did sound it's dread tattoo
But the Angelus bell o'er the Liffey swell
Rang out through the foggy dew
Right proudly high over Dublin Town
They hung out the flag of war
'Twas better to die 'neath an Irish sky
Than at Sulva or Sud El Bar
And from the plains of Royal Meath
Strong men came hurrying through
While Britannia's Huns, with their long range guns
Sailed in through the foggy dew
'Twas Britannia bade our Wild Geese go
That small nations might be free
But their lonely graves are by Sulva's waves
Or the shore of the Great North Sea
Oh, had they died by Pearse's side
Or fought with Cathal Brugha
Their names we will keep where the fenians sleep
'Neath the shroud of the foggy dew
But the bravest fell, and the requiem bell
Rang mournfully and clear
For those who died that Easter tide
In the springing of the year
And the world did gaze, in deep amaze
At those fearless men, but few
Who bore the fight that freedom's light
Might shine through the foggy dew
Oh, back through the glen I rode again
And my heart with grief was sore
For I parted then with valiant men
Whom I never shall see more
But to and fro in my dreams I go
And I'd kneel and pray for you
For slavery fled, O glorious dead
When you fell in the foggy dew
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieA było to w wąwozie, wielkanocny świt
Do miasta na jarmark zdążałem.
Gdy harde linie zbrojnych mężów
Szły mimo, oddział za oddziałem.
Nie ozwały się dudy, ni żaden werbel
Nie zagrzmiał tam wniebogłosy.
Za to dzwon Aniołów nad miasteczkiem Liffey
Rozdzwonił się wśród mglistej rosy.
Wysoko i dumnie nad miastem Dublinem
Wiatr szarpnął wojennym sztandarem.
Lepiej umierać pod irlandzkim niebem
Niźli Suvlą czy pod Sud el Barem.
I z równin hrabstwa Meath królewskiego
Ruszyły zastępy za ciosem;
Zaś brytyjskie szczury i ich ogniste rury
Nadciągnęły przez mglistą rosę.
Noc czarna zapadła, lecz szczęk karabinów,
Wlał w serca Albionu zwątpienie.
Wśród ściany stali, ogniste jęzory
Błyskały jaskrawym płomieniem.
Żarliwa nad każdym ostrzem modlitwa,
Irlandio, by syn twój zwyciężył!
Gdy świt dojrzewał, sztandar wciąż powiewał
I w mglistej rosie się prężył.
Anglicy nam chłopców z domu zabrali,
Kraj mały być może swobodnym.
Choć groby samotne ciągną się pod Suvlą,
I Morza Północnego szarym brzegu chłodnym.
Czcimy ich, jakby za Pearse'a padli
Za Cathal Brughę zginęli.
A serca ich tkwią, gdzie Fenianie śpią,
Na z mglistej rosy pościeli.
Padli w boju dzielni, a ponury dzwon
Bił, żałobny i wzniosły
Za tych, co zginęli podczas tej niedzieli
Na samym progu wiosny.
I zamilkł świat, i w podziw wpadł
Dla tych, co w jedną z wiosen
Dowiedli łatwo, że swobody światło
Lśnić może przez mglistą rosę.
Powrotną drogą wracałem wąwozem,
Z żalem ściśniętym sercem
Rozstałem się wtedy z walecznymi ludźmi,
Których nie ujrzę już więcej.
Lecz tam i sam wędruję w snach,
I za Was swe modły niosę,
Z niewoli zbiegli, chwała Wam, polegli,
Co padliście w mglistą rosę.
* Albion - poetycka nazwa Anglii
Tłumaczenie nie jest mojego autorstwa. Zostało pobrane z: http://jest-lirycznie.art.pl/tlumaczenie.php?id=8
Do miasta na jarmark zdążałem.
Gdy harde linie zbrojnych mężów
Szły mimo, oddział za oddziałem.
Nie ozwały się dudy, ni żaden werbel
Nie zagrzmiał tam wniebogłosy.
Za to dzwon Aniołów nad miasteczkiem Liffey
Rozdzwonił się wśród mglistej rosy.
Wysoko i dumnie nad miastem Dublinem
Wiatr szarpnął wojennym sztandarem.
Lepiej umierać pod irlandzkim niebem
Niźli Suvlą czy pod Sud el Barem.
I z równin hrabstwa Meath królewskiego
Ruszyły zastępy za ciosem;
Zaś brytyjskie szczury i ich ogniste rury
Nadciągnęły przez mglistą rosę.
Noc czarna zapadła, lecz szczęk karabinów,
Wlał w serca Albionu zwątpienie.
Wśród ściany stali, ogniste jęzory
Błyskały jaskrawym płomieniem.
Żarliwa nad każdym ostrzem modlitwa,
Irlandio, by syn twój zwyciężył!
Gdy świt dojrzewał, sztandar wciąż powiewał
I w mglistej rosie się prężył.
Anglicy nam chłopców z domu zabrali,
Kraj mały być może swobodnym.
Choć groby samotne ciągną się pod Suvlą,
I Morza Północnego szarym brzegu chłodnym.
Czcimy ich, jakby za Pearse'a padli
Za Cathal Brughę zginęli.
A serca ich tkwią, gdzie Fenianie śpią,
Na z mglistej rosy pościeli.
Padli w boju dzielni, a ponury dzwon
Bił, żałobny i wzniosły
Za tych, co zginęli podczas tej niedzieli
Na samym progu wiosny.
I zamilkł świat, i w podziw wpadł
Dla tych, co w jedną z wiosen
Dowiedli łatwo, że swobody światło
Lśnić może przez mglistą rosę.
Powrotną drogą wracałem wąwozem,
Z żalem ściśniętym sercem
Rozstałem się wtedy z walecznymi ludźmi,
Których nie ujrzę już więcej.
Lecz tam i sam wędruję w snach,
I za Was swe modły niosę,
Z niewoli zbiegli, chwała Wam, polegli,
Co padliście w mglistą rosę.
* Albion - poetycka nazwa Anglii
Tłumaczenie nie jest mojego autorstwa. Zostało pobrane z: http://jest-lirycznie.art.pl/tlumaczenie.php?id=8
Historia edycji tłumaczenia
| Rok wydania: |
1976 Edytuj metrykę |
|---|---|
| Płyty: |
A Parcel of Rogues |
Komentarze (0):