Szwagierkolaska - A ja sobie gram na gramofonie

W pokoju panny Janki, drżą szyby i firanki, jak w szale, tam stale gramofon gra
albowiem panna Janka jest gramofona manka, od ranka do ranka wciąż gra
syreny, płyty wciąż kupuje panna Janka, pieniądze wszystkie w to pakuje i tak śpiewa wciąż

a ja sobie gram na gramofonie, trali tralalala, trali tralalala
zimą w domu, latem na balkonie, trali tralalala, gramofon gra
i nic mnie nie przejmuje, syreny, płyty mam, gdy mnie coś denerwuje, na gramofonie gram
bo ja kiedy gram na gramofonie, to w gramofonie mam cały ten kram

sąsiedzi panny Janki, ich żony i kochanki, orzekli nie mogąc po nocach spać
dość mamy panny Janki, tej gramofona manki, to trzeba policji dać znać
lecz kiedy władza przyszła - rzecz jak panna Janka - co zrobić człecze, zrozum ja się boje sama spać

a ja sobie gram na gramofonie, trali tralalala, trali tralalala
zimą w domu, latem na balkonie, trali tralalala, gramofon gra
i nic mnie nie przejmuje, syreny, płyty mam, gdy mnie coś denerwuje, na gramofonie gram
bo ja kiedy gram na gramofonie, to w gramofonie mam cały ten kram

więc słysząc to surowy, sam pan posterunkowy, biednej dziewicy chcąc radę dać
tak mówi pannie Jance, tej gramofona mance, ach trudno, ja będę tu spać
i odtąd co noc grzmi z pokoju panny Janki, aż drżą firanki pana posterunkowego bas

a ja sobie gram na gramofonie, trali tralalala, trali tralalala
zimą w domu, latem na balkonie, trali tralalala, gramofon gra
i nic mnie nie przejmuje, syreny, płyty mam, gdy mnie coś denerwuje, na gramofonie gram
bo ja kiedy gram na gramofonie, to w gramofonie mam cały ten kram