SuG - Kanon

O zmierzchu w naszej kryjówce koncert świerszczy
Wypięty kolczyk dumnie błyszczy w słabym świetle

Ale żałoby nie można zamknąć w małości dłoni
Tak, zbyt wysoka jest już ściana czasu, (pozostaje) zmęczenie płaczem

Nazwijmy jakoś te uczucia, których nie da się wyrazić słowami
„Odezwij się, jak dorośniesz”, niemożliwe do wypowiedzenia miłosne słowa

Pod niebem splamionym czerwienią, zdajemy sobie sprawę z bezsilności
Przebudzeni ze słodkich snów
To uczucie, chciałem tylko zostać, zostać i żyć wewnątrz Ciebie

Drżę, mnóstwo wspomnień, uczucie odchodzi, ale chcę zostać z Tobą
Pochłonięty przez fale, bo Ty zmieniasz moje życie
Potok łez też pewnie wyschnie niedługo
(całować Cię, kontrast, złapałem dołek)

Rozmywające się uczucie samotności trwa już pół miesiąca
Nie mogę odwrócić wzroku, rzeczywistość jest okrutna i pozbawiona serca

Brzmiące w uszach kroki jesieni przerwane przez drżący głos
„Odezwij się, jak dorośniesz” – wypowiedziane głośno smutne słowa

Młodzieńcza miłość, która nie potrafi prosić o szczęście
Gdybyśmy jutro zostali rozdzieleni
Z pewnością znienawidzimy to jutro, do czasu przed naszym spotkaniem nie da się już wrócić

Zbyt późno, zbyt wcześnie spotkaliśmy się
W nieprzerwanej ciszy oskarżam Cię już tylko o codzienną samotność
To niemożliwe, ale chcę w to wierzyć, tak, teraz przebrzmiewa „Chcę być obok”
To tylko próżne życzenie, delikatne dźwięki lata, wciąż czekam na Ciebie