Stworz - Pług Czasu

Poprzez wieki i od wieków
Przez zachody i od wschodów
Poprzez pełnie i od nowiów
Poprzez kresy i początki

Od zasiewów i przez żniwa
pług dziejów wciąż orze pola
pola życia, ludzkich losów
zagony samych Bogów
Którzy sieją ziarno życia
jak je siali od zarania dziejów
I nie ma końca boskie dzieło
bo nieskończeni są Bogowie

Oj wy siejcie, dobre Bogi
siejcie ziarno wszego życia
Oj tam patrzcie ze swych niebios
jak wam pola dają plon
Jak on piękny i dorodny
przyodziany w Słońca szaty
Oj wy Bogi, najwspanialsi
baczcie na swój plon

Niech się darzy plon lechicki
Niech się się pleni sławski żywot
Wszak my plonem naszej ziemi
Jednej matki ponad wszystkie
Któż by nie czcił swojej matki
Któż by wyklął swoje plemię
Tego Bogi wnet zapomną
oddzielając ziarna od plew
Niech się darzy plon człowieczy
Niech się się pleni ludzki żywot
Tylko niebo, tylko ziemia
Tylko wiara i rodzina
Niechaj płynie krew z prawieków
Wypływając z koron niebios
Niech opływa ludzkie dzieje
Wsiąkając w ziemię gdzie ojciec Weles

Tam gdzie weles, tam gdzie Przodki
Tam byliśmy i tam zmierzamy
By użyźnić wieczne pola
Naszej matki, ziemi dziadów
Każden jeden, który odszedł
Tego żywot rodzi plon
Każden jeden, który odszedł
Wróci w nowy czas zasiewu

Oj wy siejcie, dobre Bogi
siejcie ziarno wszego życia
Oj tam patrzcie ze swych niebios
jak wam pola dają plon
Jak on piękny i dorodny
przyodziany w Słońca szaty
Oj wy Bogi, najwspanialsi
baczcie na swój plon