Studio Pokój - Smutek Absolutny

Świat jest piękny, zdradliwy jak whisky,
i to jest właśnie najgorsze w tym wszystkim.
Bóg dał mi bliskich, nie liczę na więcej,
to za to dzisiaj dziękuję Bogu sercem.
Wspomnienie z wczoraj zapiera dech w piersi,
to będzie we mnie siedziało do śmierci.
To mój pamiętnik schowany skrycie,
starannie pisany dzień z dnia na dzień przez życie.
Coś pięknego widzę to się nie cieszę.
Wiem, to nie będzie trwało wiecznie przecież.
Wszystko co dobre kończy się za szybko,
potem jest smutek i smutny mój krzyk, bo...
Bo było tak fajnie i barwnie jak w bajce,
promienie słońce rozbijało na firance.
Wstawałem, uśmiech na usta się cisnął...
Przyjaźń i miłość niszczyła wszystko.

Ref.:
Te moje myśli gorsze dziś od rozpusty.
Pełen słów pokój nagle stał się tak pusty...
Zamiast radości smutek mam absolutny.
Nie dla mnie szczęście, urodziłem się smutny.
Po raz kolejny śmierci sam w oczy patrzę,
radość znów w kącie, bezsilna, płacze.
Czy los potrafi coś dobrego przynieść?
Jak zebrać myśli? Jak nie spaść na margines?

Przytulił wiatr znów parapet mokry...
Powiedział szeptem: "każdy jest samotny".
Wszyscy szukają, szczęścia nikt nie słucha.
Cześć na siłę znajdzie to, czego szuka.
Niektórym los przyniesie to szczęście,
inni wybiorą z dwóch to błędne przejście.
Niektórzy twierdzą, że życie jest płytkie,
inni w tym toną jak w morzu, to przykre.
Rano w lustrze widzisz tę samą postać.
Szczęście masz w sobie, pozwól mu się wydostać!
Lepsze jutro, popatrz, jest w zasięgu ręki.
Odrzuć ten smutek, ten strach i te lęki...
"Nikt nie słucha", mówisz. Dwoje się i troję!
Ci co słuchają i tak wiedzą swoje...
Mógł bym już leżeć martwy, a wciąż stoję.
Boisz się? Nie bój, też się boję.

Ref:
Te moje myśli gorsze dziś od rozpusty.
Pełen słów pokój nagle stał się tak pusty...
Zamiast radości smutek mam absolutny.
Nie dla mnie szczęście, urodziłem się smutny.
Po raz kolejny śmierci sam w oczy patrzę,
radość znów w kącie, bezsilna, płacze.
Czy los potrafi coś dobrego przynieść?
Jak zebrać myśli? Jak nie spaść na margines...?