Skubas - Wątpliwość

Kiedy zrozumiem, że
Nie ma nad nami nic
Może daruję tym co śpią już
Życia co były snem
Na wątpliwej jawie
Morze zabrało zbyt wcześnie stąd

Nadciąga nieubłagany wiatr
Który wątpliwości rozetrze w pył
Budzą się masy zmęczonych fal
Huragany szaleją a niebo grzmi
Szukam Cię dalej we mgle
Prawie jakbym rozumiał co
Przyniesie mi los

Nie wiem czy wiedzieć chcę
Gdy zniknę bez śladu gdzieś
Że nie ma już w sumie nic
Ponad nas
Szukając właściwych drzwi
Minąłem się z prawdą
I wcale mi nie jest źle
Nie znając jej

Nadciąga nieubłagany wiatr
Który wątpliwości rozetrze w pył
Gasną nadzieje rzucane w dal
Horyzontu nadal nie widzi nikt
Szukam Cię dalej we mgle
Prawie jakbym rozumiał co
Przyniesie mi los

A gdy wszystko obejmie spokój
I wyblaknie gniew
W jednym rzędzie staniemy z boku
Pod postacią drzew
Pośród obłoków czas niewymierny jest
I nie znaczy nic
W zasięgu wzroku
Świat wyczerpał się
Bym mógł dalej iść
Będę wysoko szukał ponad mgłą
Co przyniesie mi los