Skor - Warto Jest Cierpieć (SzUsty Blend)

[Refren: Skor]
Są takie kwiaty, których nigdy nie zerwiesz.
Są uczucia, dla których warto jest cierpieć.
Jest takie miejsce, gdzieś najgłębiej we mnie
W nim gra taki rap, który rozerwie ci serce.
Jest takie szczęście, o którym ci nie powiem
Bo są takie myśli, których do dziś się boje.
Są tacy ludzie, za którymi pójdę w ogień,
Jeśli spytasz, czy mówię o tobie, to nie odpowiem.

[Zwrotka 1: Skor]
Są takie emocje silniejsze niż każdy żywioł
Przychodzą gdy noc jest przynosząc wątpliwość
W sens i w sprawiedliwość.
Gdy pęka więź, ogniwo pęka – i chronisz wrażliwość
Twarzą ukrytą w rękach.
Jest w nas taka wstęga, silniejsza niż czyn i słowo
To samotność, w duszy jesteś nią, ona jest tobą.
Nawet gdy serce obok bije dla ciebie i zgodnie z twoim
To zostajesz sam – tu na końcu swojej drogi.
Wiesz, są takie progi, które czas uczynił za wysokimi
Na nasze nogi i na nasze rozkminy
I choć za nimi gonimy by pozostawać sobą tu
To wciąż nie widzimy jak sobowtór wali głową w mur.
Wiesz, jest taki ból – nagrałem o nim cały album
Byś pośród tych kawałków poczuł, że nie jesteś sam tu.
I gdy niosę ten żar znów, moje słowa są ziarnem,
Które zakwita w tobie abyś zrozumiał sam, że:

[Refren: Skor]
Są takie kwiaty, których nigdy nie zerwiesz.
Są uczucia, dla których warto jest cierpieć.
Jest takie miejsce, gdzieś najgłębiej we mnie
W nim gra taki rap, który rozerwie ci serce.
Jest takie szczęście, o którym ci nie powiem
Bo są takie myśli, których do dziś się boje.
Są tacy ludzie, za którymi pójdę w ogień,
Jeśli spytasz, czy mówię o tobie, to nie odpowiem.

[Zwrotka 2: Skor]
Pisał, ciągle pisał - tak bał się świata,
że więcej nie zaufał temu który go otaczał,
skrzętnie przeistaczał ból w moc, czasu płachtą,
nadal kochał noc jakby była jego matką.
I z każdą kartką wwiercał się coraz głębiej,
w zakamarki serca by znaleźć esencję,
aby poczuć więcej niż można, niż tylko to
co rozrywało go od środka, gdy padał na dno.
Gdy już nie mógł brnąć dalej, cicho się żegnał,
i zapadał w sen tam z atramentem na rękach,
by po kilku momentach zerwać się i pisać wciąż,
matki swego szaleństwa - gdzie zbudował swój dom.
I kochał go bardziej niż ten z dzieciństwa,
którego historię los spisał w jego bliznach,
nadal szuka wyjścia i po tylu latach,
z mianem wariata wciąż pyta się świata.