Skor - Błagam (BraKe blend)

1.Chyba umieram od środka,gasnę jak świeca
bo obiecał mi ten świat mniej niż niosę na plecach
Gdzieś na marginesach kartek życia stawiam inicjały
by nie pozostały po mnie tylko banały i ten list
w nim cały smutek zawarty we mnie.
Idzie noc jest coraz ciemniej i coraz mnie mniej,
Wszystko blednie jednak wewnątrz czuje
że kiedyś przyjdziesz do mnie bo to rozumiesz
Nawet jeśli zepsuje wszystko inne jak zwykle
to jak tylko przyjdziesz ten cały ból zniknie
i w tym labiryncie znajdę nitkę i pójdę wzdłuż niej
by ujrzeć światło i Twój uśmiech.
Myślę,że to słuszne by po prostu odejść stąd
zabić egoizm i nie znaleźć go w sobie i rozpalać ten ogień
idąc pod prąd w tłumie, kiedyś do mnie dołączysz
bo to rozumiesz, i wiem,że muszę unieść
wysłuchać ten melodii i krzyku samotnych serc rzuconych na chodnik
Byłem taki głodny tych uniesień, doznań,uczuć,że dziś ktoś moje serce
musi podnosić z bruku
Z Kalejdoskopu posunięć,szkiełko to uczucie
zbyt wiele tych istotnych aby pozwolić im uciec
Minuta po minucie ukrywam to wewnątrz na dnie
piszę bym nie zapomniał jakie to jest ważne.
Tym bardziej,że niekończąca nadzieja na zmiany
sprawia,że rozrywam zasklepione rany.
Kiedyś zostaniemy sami,cała zawiść wokół runie
a ja będę taki dumny, bo to rozumiesz,obiecuje!


Lećmy....

2.I znowu jestem tu, a przede mną tylko przepaść
podbiegasz mówisz stój, błagasz bym poczekał
Ty jedna rozumiesz mój ból, a więc czekam
tylko z Tobą mogę czuć, tylko Tobie chcę przyrzekać
i chociaż każda z dróg kończyła się w tym punkcie
to mówię o tym dumnie, bo czułem Cię wokół mnie
i dobrze wiesz gdzie pójdę, a ja wiem że pójdziesz za mną
i jeszcze raz otul mnie, chodź upadajmy na dno
i robię krok, i widzę światło, niosą mnie Twe skrzydła
i chyba wygram z przeznaczeniem, pierwszy raz z nim wygram
ta noc pełna wyzwań, błagam nieś mnie w przestworza
drogę rozświetla zorza, moje serce wznieca pożar
i widzę te bezdroża, godzinami ludzi na nich
idą struci marzeniami bo im los nie skróci granic
I to wróci do nich zanim znowu staną nad przepaścią
nie skoczą w otchłań za nic, bo boją się że upadną

A my lećmy, niech błękit zostanie naszym domem
lećmy, odrzućmy lęki w walce z nieboskłonem
lećmy, jeszcze wyżej w to co nieskończone
błagam nie puszczaj mej ręki kiedy razem z Tobą płonę. (x2)