Skalmold - Helheimur

Brakar í jöklum og beinin eru köld,
blásvart myrkrið öskrar því að nú er komið kvöld
Gjallarbrú trónir og minnir á sinn mátt
Það eru menn þarna úti sem ekkert geta átt

Fordæmdir ýlfra og festa enga ró,
fingurnir sem eitt sinn bærðust, núna þaktir snjó
Meinað að sofa er myrkrið kæfir þá
Það eru menn þarna úti sem aldrei birtu sjá

Í Hel
Hér sefur enginn vel
Í Hel

Drottningin horfir er dæmdir missa vit,
dagurinn er horfinn og með barnið mitt ég sit
Tárin þau frjósa er mænir hún á mig
Það eru menn þarna úti sem vilja taka þig

Í Hel.
Hér sefur enginn vel
Í Hel
Í Hel
Hér sefur enginn vel

Lífið víst þráir ljós og yl,
liggja þar smáir, kaldir,
horfa þeir bláir Heljar til,
hér sofa náir kaldir