Skalmold - Gleipnir

Z Lokiego Fenrir urodził się
Pełen arogancji, tak mówiono
Świat był mglisty, kiedy się zrodził
Duże obciążenie złożył na świat.

Teraz było to ogłoszone,
Biedne szczenię szybko urosło.
Czas był skąpy, wątpliwości nie ma,
Powinien był natychmiast uwięzić bestię.

Najpierw Løding dali bogowie
Łańcuch był owinięty wokół szyi Fenrira,
Wilk był potężny, paskudny, owłosiony,
Z jego gniewu łańcuch pękł.

Kiedy Drómi spętał Fenrira
Fałszywie wyrokując na wilku.
Z pazurami i grzmiącym hukiem
Ten szczery łańcuch rozdarł wilk.

Koci dźwięk stąpania, kobiety broda,
Moja magia na tym polega*
Muskuły niedźwiedzia, korzenie góry
Teraz czekamy pod zasłoną cienia.
Ptasia plwocina, oddech ryby,
Prosty twór dla karła.
Przez miesiąc przemierzałem wiele dróg
Moim wynagrodzeniem był ten sznur.

Łańcuch był cieńszy od wszystkich innych,
Rzadkie i magiczne dzieło karłów.
Na wyspę Lyngvi Fenrir został zabrany,
Nieuwiązany spowodował wiele psot.

Mam w swych dłoniach łańcuch Gleipnir,
Patrzę w jego złowrogie oczy.
Ufny Odynowi, Tyrowi i Sleipnirowi,
Wezmą mnie tu i z powrotem raz jeszcze.

Łańcuch był cieńszy od innych łańcuchów,
Rzadkie i magiczne dzieło karłów.
Przedtem do Lyngviego Fenrira zabrali,
Nieuwiązany spowodował wiele psot.

Mam w swych dłoniach łańcuch Gleipnir,
Patrzę w jego złowrogie oczy.
Ufny Odynowi, Tyrowi i Sleipnirowi,
Wezmą mnie tu i z powrotem raz jeszcze.







*"Moja magia na tym polega..."- to dosyć słabe tłumaczenie, zapewniam, że słabo znam islandzki. Ale tekst ma sens i niesie treść niżej przedstawioną, więc tłumaczenie jest w miarę dokładne.

**Fenrir przebywał w Asgardzie a jednym bogiem, który nie bał się go karmić, był Tyr, zwany tutaj ulfs fostra (wychowawcą wilka). Jednak ze względu na spustoszenie jakie szerzył bogowie postanowili go spętać. Według rozszerzonej relacji Snorriego Sturlussona, przekazanej w Eddzie Młodszej, Fenrir jednak zrywał każde okowy. Pękł łańcuch Laeding i łańcuch Dromi. Dopiero, wykonany na prośbę bogów przez karły, pomógł magiczny sznur Gleipnir.
Jak zgodnie twierdzą obie Eddy bogowie powiedzieli Fenrirowii, że chcą tylko sprawdzić jego siłę. Wilk jednak podejrzewał podstęp w działaniu Bogów. Na dowód ich prawdomówności Tyr miał wsadzić prawą dłoń w paszczę wilka. Bóg ów został kaleką a uwięzionego Fenrira przywiązanego liną Gelinga, którą umocowano głęboko w skale Giol i przygnieciono głazem. Między potężne szczęki wilka włożono miecz, rękojeścią do dołu a ostrzem do góry. Ślina, która wypływała z jego paszczy dała początek Wan, rzece opływającej Midgard.