Sixteen - Nie warto dłużej

W dziecinnej głowie zaczaił się gniew
w niewinnych oczach strach rządzi jak lew
zbyt dobrze o tym wiem
to, co pamiętam nie było snem.
Matka odeszła gdzieś daleko stąd
do snu przytulał mnie las obcych rąk
wszędzie widzę jej twarz
wciąz słyszę jej obojętny głos.
Kolor nieba zamienia się w mrok
kogoś znów porzuca ktoś.


Tak nie wolno,
o nie
tak nie wolno
odbierać życia sens.

W spragnionej duszy rodzi się żal
w samotne serce ból ugodził jak stal
wiem jak to jest być na dnie
gdy każdemu wolno poniżać mnie.
Poznałam kogoś, on dawno mnie znał
on dał mi wszystko to co można dać
przekonał mnie,
że to ja
nie mogąc przebaczyć przeklinam świat.
Gdy próbuję zanurzyć się w noc
budzi mnie sumienia głos.


Krajobraz jak po burzy
serce spustoszył grad
nie warto dłużej liczyć ran
pamiętać.