Shrek - Humarat

Cicha noc, 3:30 nad ranem,
przebudzenie organizmu, chyba coś złego widziałem.
Zimne podmuchy dają wiele do myślenia,
plama na ścianie przypomina strzygę do złudzenia.
Wstałem z łóżka, chcąc zapalić światło,
ciary na plecach, chyba z horrorów znam to.
Trzęsły mi się ręce, nie znam tego przyczyny,
Zamurowało mnie, złapałem w rękę coś ostrego,
usłyszałem głos, krew zastygła. Nic dziwnego.
Chciałem się uspokoić, to chyba wyobraźnia,
Ukoiła mnie chwila ciszy, jawa, a nie jaźnia.
Wróciłem do łóżka, krew znowu zimna była,
większość mojego ciała chyba się uspokoiła.
Zamknąłem oczy, coś przerywa znów mi.
teraz jestem pewien, coś mlasnęło w kuchni,
Szybkim przestraszonym ruchem wstałem z wyra,
serce wali, jak młot, skóra się szorstka zrobiła.
Chwyciłem ponownie mały scyzoryk w rękę,
nie chciałbym, żeby ktoś przeżył taką udręke.
Paraliż nóg, ciężko było mi iść,
na podłodze w kuchni leży winogron kiść.
Wszystko byłoby okej, gdyby nie jeden mankament.
leży w kałuży śluzu, rozpacz strach, nawet lament.
Czułem się nieswojo, to chyba normalne,
nigdy wcześniej ze strachu tak mordy nie darłem.
Scena jak w Kronice Opętania,
zaskoczenie, cisza. Brak odpowiedzi na pytania.
Wziąłem się w garść, choć ciśnienie bije w hercach.
18 kwadratowych, gdzie mogła skryć się ta menda.
Widziałem to, czarny ogon tam wystaje,
obleśna twarz, już mi się nawet nie wydaje.
Czaiło się na mnie, jakby chciało mnie zjeść,
w jednej ręce scyzoryk, druga dłoń złożona w pięść.
Postura ludzka, zarośnięta czarną sierścią,
oślizgły język, kościste uszy sterczą .
Przygarbiona postać, jak Tofik z kabaretu,
śmierdział okropnie - odór zwłok z Nazaretu.
Ponad dwumetrowy szczur, skrócie można tak powiedzieć,
kaszlał czymś dziwnym, nie mogłem tam usiedzieć.
Zerwał się ze mną kiedy w stronę dzrzwi ruszyłem,
co to ode mnie chciało, przecież nic mu nie zrobiłem.
Nie było szans, dorwał mnie na trzecim metrze,
użarł mnie w szyję, uciekało mi powietrze.
Upadłem na podłogę, to coś wlazło na mnie,
marnie..., kilka kilo mięsa patrzy na mnie.
Macałem podłogę szukając scyzoryka,
potem zobaczyłem, jak to coś go połyka.
Jego śluz z ryja robił w podłodze dziury,
nie myślcie nawet, że gadam bzdury,
Zagryzł mnie całego, lecz wciąż mu było mało.
widziałem wtedy, że moje mięso mu smakowało.
Na koniec, jednym szybkim gryzem w twarz,
zeżarł mi oczy, uszy i język na raz.
Położył się koło mnie i czekał, aż zdechnę,
uśmiechał się, kiedy mówiłem " nie chcę "
Miał frajdę z tego, że zacząłem puchnąć,
uratować mnie byłoby już trudno.
Dzisiaj z góry patrzę na Was, ludzie.
Już wiem co to znaczy umierać w trudzie.
Kiedy obudzicie się w środku nocy,
nie wychodźcie z wyra, powiedziałem dosyć.