Salvatore Adamo - Frappe, Frappe „A La Porte Da Bonheur”

'Pukaj, pukaj"

Pukaj, pukaj
do drzwi szczęścia.
Pukaj, pukaj,
by cię usłyszało,
nie obawiaj się.

Uważa się je za trochę głuche.
Jeśli ci trzeba, weź ze sobą bębenek
albo wystrzel z armaty,
jeśli nie usłyszy twojej piosenki.

Pukaj, pukaj
do drzwi szczęścia.
Pukaj, pukaj,
by cię usłyszało,
nie obawiaj się.

Jeśli pomimo wszelkich twoich wysiłków
jeszcze ci nie otworzyło,
to pozostań wielkim panem,
umiejąc przegrywać z honorem.
Wyślij je więc do diaska.
Szczęście...
do diaska.
Szczęście.

Biegnij wyciągnąć się w łożu polnych kwiatów,
stań się znów dzieckiem, kup latawiec
i bądź szczęśliwy
i bądź szczęśliwy.

Albo wdrap się na czubek najwyższego drzewa,
czekaj na swój kąsek jak małe pisklę
i bądź szczęśliwy
i bądź szczęśliwy.

Pukaj, pukaj
do drzwi szczęścia.
Pukaj, pukaj,
by cię usłyszało,
nie obawiaj się.

Pukaj tak mocno, jak potrafisz
i jeśli nie widzi, że wszystko się wali
na twoje życie i w twoich oczach,
to weź, stary, podłóż ogień
pod jego pałac - bez żalu,
spal jego pałac bez żalu.

Skradnij mu kawałek jego cudownego nieba,
pomaluj na nowo swoje chmury i zmartwienia na niebiesko
i bądź szczęśliwy
i bądź szczęśliwy.

Żongluj wszystkimi milionami, których nie masz,
jeśli nie masz pomysłu, idź do kina,
to cudowne
to cudowne.

Włóż sobie na głowę stary koszyk bez dna,
a w każdą dziurę zasadź rododendrona
i bądź szczęśliwy
i bądź szczęśliwy.

I pokaż język panom urzędnikom,
gdyby oni mogli, zrobiliby to samo,
nieszczęśnicy
nieszczęśnicy.

Pukaj tak mocno, jak potrafisz
i jeśli nie widzi, że wszystko się wali
na twoje życie i w twoich oczach,
to weź, stary, podłóż ogień
pod jego pałac - bez żalu,
spal jego pałac bez żalu.