Rover - Dzwoni telefon

{Refren}
To moje życie po godzinach,
Gdzie histamina próbuje wygrać ze mną przez ból,
Niech nigdy nie szkoda słów, na życie nie szkoda słów,
Na bliskich nie szkoda słów, za hip-hop nie szkoda słów.
To moje życie zawieszone w chwilach,
Więc niech nigdy nie szkoda słów za każdą z dobrych głów,
Bo kiedy dzwonisz do mnie czuję, że żyję
I że płonie płomień, którego nie zdołał zdmuchnąć Bóg.

1.
Brat wyciąga ostatniego szluga z paczki,
Czekamy na telefon po biopsji matki,
Kocham to życie za jebaną garść atrakcji,
Za to, że gonię za światłem mając pół cienia szansy.
Mam te lata, kręgosłup z papieru
I tylko prawdę zawsze mówię jak po Veritaserum,
Moi ludzie idą za mną, wnukowie szarych szeregów
Wiedzą, że tylko pięści rozwiążą rebus.
Szczenięta bohaterów i SB’eku,
Wchodziliśmy w koniec wieku, jak po wódkę do sklepu,
Mówiłem: "Kocham", jak złodziej kradłem 660 sekund,
Kiedy zatrzymał się świat w ostatnim akcie bezdechu.
Nawet, jeśli tak naprawdę nie znaczyłaś nic dla mnie,
To chyba nie chciałem spać sam, jak Robin Williams na klamce,
Kiedy zadzwonił twój chłopak, deszcz grał marsza o beton,
Zrozumiałem, że gdy czuję, że żyje dzwoni telefon.

{Refren}
To moje życie po godzinach,
Gdzie histamina próbuje wygrać ze mną przez ból,
Niech nigdy nie szkoda słów, na życie nie szkoda słów,
Na bliskich nie szkoda słów, za hip-hop nie szkoda słów.
To moje życie zawieszone w chwilach,
Więc niech nigdy nie szkoda słów za każdą z dobrych głów,
Bo kiedy dzwonisz do mnie czuję, że żyję
I że płonie płomień, którego nie zdołał zdmuchnąć Bóg.

2.
Brat marzenia przekuwa ostrzem agrafki,
Czekamy na telefon po biopsji matki,
Podobno wszyscy pochodzimy z jednej arki,
Pokolenie hasła z „Nike” i nie znosimy porażki - Just do it.
Połowa z was nawet nie sięgnie szansy,
A każdemu życzę drogi po splendor i zaszczyt,
Za szczyt, gdzie ruszysz w podróż jak Bilbo Baggins,
A gdy zadzwoni telefon, pchnie Cię na krawędź odwagi.
Nawet jeśli musisz swój brak wiary zabić
I zmienić tryb myślenia na dokonany,
Rzucić o kilka słów więcej, jak w Scrabble,
Linie życia tak kręte nie idą traktem promenady.
Poczuj wiatr, jak wtedy, gdy tracisz wszystko,
Wzrok leci ku górze, stopy wznosząc nad beton,
Krzyczysz, że życie jest dziwką
I rozumiesz, że gdy czujesz, że żyjesz dzwoni telefon.