Rhapsody - The Myth Of The Holy Sword

Po zwycięstwie aniołów nad Piekłem,
Te pradawne krainy stały się nowym powodem do wojny,
Elfy i ludzie zjednoczyli się przeciw nowym Mrocznym Władcom,
Był to czas trzech elfickich wojen,

Podczas trzeciej, w starych kopalniach Galforu,
Naimur schwytany został przez Atlona, 'Furię Piekieł',
Był torturowany przez mrocznego władcę szmaragdowym kamieniem,
Brat zaś jego został sam ze swa krwawiąca dusza,

Wziął tak kamień,
Wykuł tak miecz,

I poprosił Aniołów,
By wypełnili go mocą,
Tak tez narodził się mit o świętym mieczu,
I poprosił Aniołów,
By wypełnili go mocą,
Tak tez się narodził,

Po kilku latach rozpoczął się nowi elficki atak,
Okres dramatycznych bitew i rzek krwi,
Dla Loinira zaś była to szansa by pomścić śmierć Naimura,
Jedno miecza cięcie, piekła ostatnie życia tchnienie,

Poczuł moc zbyt wielka, drzemiącą w mieczu owym,
Oddał go czarodziejom, by ci znaleźli tego powód,
Czarodzieje natychmiast zdali sobie sprawę,
Iz miecz ten groźba mógłby się stać,
W niepowołanych rękach - ludzkich bądź władców mroku,

Wraz z glorią aniołów,
Którzy zaklęli ostrze te,
Ukryli dobrze je, za Wrotami z Kości Słoniowej,
Wraz z glorią aniołów,
Którzy zaklęli ostrze te,
Ukryli dobrze je,

Życie i śmierć,
Czas i przestrzeń,
Na świętym,
Boskim ostrzu,
Życie i śmierć,
Czas i przestrzeń,
W jego zielonym sercu,
Wykutym z czystego światła,

Dobrze wiesz, co później się stało,
Wojownik Loregardu i podróż jego,
Był wybrańcem, który odnaleźć ostrze miał,
Daleko za mistyczna brama,
Armia Akrona powstrzymana została,
Dzięki mieczowi temu świętemu,
Teraz zaś, głęboko leży on gdzieś,
W Algalordzkim, szalejącym morzu,

I poprosił Aniołów,
By wypełnili go mocą,
Tak tez narodził się mit o świętym mieczu,
I poprosił Aniołów,
By wypełnili go mocą,
Tak tez się narodził,