Regina Bielska - To mówią marakasy

Woła mnie, wzywa mnie,
tak jak gołąb gruchaniem
bez słów mnie przyzywa,
a jednak imieniem mym.

Mówi: "Przyjdź!", mówi: "Przyjdź,
a usłyszysz zaklęcia,
obietnic tysiące,
co w nuty wpisane i w rytm".

Co za melodia:
całą historię naszą zna!

Słyszysz?
To do mnie mówią te marakasy,
jego wyznania mówią do mnie.
Bo marakasy, bo marakasy
do jego szeptu są podobne.

I tak jak gdyby on był blisko,
tak samo wiem, że ta noc jest tylko nasza.
Wszystkie pragnienia, wszystkie natchnienia,
co w głosie krył, są w marakasach.

To wcale nie jest już orkiestra,
to radość, zazdrość, szczęścia gniew.
To elektryczność, która weszła
z tych marakasów prosto w krew.

Magia przylądków tropikalnych,
to czarnoksiężnika chwyt,
że się staje nierealny
świat calutki, nawet ty, nawet ty!

Cicho!
To do mnie mówią te marakasy,
tokują i gruchają do mnie.
Bo marakasy, och, marakasy
do jego szeptu są podobne.

I tak jak w pewnej bajce właśnie,
tak samo za ich czarownym idę głosem.
A marakasy, a marakasy
mój spokój mącą jakoś tak.

To marakasy, to marakasy
mój spokój mącą jakoś tak.

Aaa...