Pod Budą - Piosenka o kłótni porannej

Budzi się nasze mieszkanie
Krzesło i tapczan, i drzwi
Za chwilę wspólne śniadanie
I pierwsza kłótnia o nic

Budzą się nasze kłopoty
Dokładnie siódma pięć
Biegniemy razem do okien
Sprawdzić, czy pada deszcz

Znowu rozlałeś mleko
Zaspany łazisz wciąż
Kiedy coś kupisz dzieciom
Jaki tam z ciebie mąż

Kochana, mam już dosyć
Ciągłych narzekań i łez
W robocie tyle roboty
Jakiej? Nie twoja rzecz
Nie twoja rzecz

Czasami w sennych marzeniach
W pałacu żyję jak lord
Dziewczyny co chwilę zmieniam
Pieniędzy pęcznieje stos

I wtedy zrywam się z krzykiem
Przecieram oczy ze snu
Cieszę się twoim dotykiem
I tym, co powiesz mi znów...

Czemu rozlałeś mleko?
Zaspany łazisz wciąż
Kiedy coś kupisz dzieciom
Jaki tam z ciebie mąż

I tyle będzie wokół
Wymówek, żalów, łez
Na które brak sposobu
Lecz to już nasza rzecz
To nasza rzecz